Kırmızı Domates kız

• 25 Aralık 2019 Çarşamba 12:35:33

KIRMIZI DOMATES KIZ

Bir varmış bir daha varmış, Köyün birinde Hatice Ana diye biri yaşarmış, Hatice

ananın kimi kimsesi yokmuş,yalnız başına köydeki küçük kulübesinde yaşarmış,yıllardır

yalnızlık çekermiş.Eee Hatice anada artık yalnızlıktan sıkılır,Bir düşünür,bir taşınırmış,sağa

gider,sola gidermiş yok, oraya bakar buraya bakar bir türlü bir sonuç alamazmış, Ne yapalım

? Ne edelim ? diye düşünürken aklına çeşitli çeşitli fikirler gelir dururmuş, Hangi gün hangi

fikri yapacağına ,nasıl edipte yalnızlıktan kurtulacağını düşünür,bir türlü çareler

bulamazmış,günler böyle sürüp gitmiş.

Hatice ana bir gün Ormana gitmiş,Ormanda odun toplamaya başlamış,bir müddet

sonra oturmuş,kendi kendine düşünüyormuş.


<Ah ah !! demiş, Bir çocuğum olsaydı,bana yardım etseydi. Ne kadar güzel

olurdu....Böyle akşama kadar dolaşmaktan ayaklarıma kara sular girmezdi>yalnızım yalnızım

diye dertlenip duruyormuş. Böyle düşünür durur,bir çıkar yol bulamaz yavaş yavaş kalkar

köye doğru çıkarmış,Artık düşe kalka yavaş yavaş köye varırmış,en büyük sıkıntıda köye

vardığında başlarmış,köyün ortasından geçerken,hele o çocuk cıvıltıları,o çocuk seslerini, o

çocuk oyunlarını duydukça,Hatice ananın çocuksuzluğu içini cız diye yakarmış,Hatice ananın

hiç çocuğu olmamış,Beyi uzun yıllar önce Askerdeyken bir kurşunla şehit olmuş,O günden

sonra Hatice ana bir daha evlenmemiş, evlenmemiş ama kimi kimsesi olmadığı için bütün

yük Hatice ananın üzerine kalmış....

Bazen konuşacak,bir kelime de olsa konuşmak, bir eş,bir dost ararmış, evlenmeyi bir

türlü istemez, doğrusu içine pek sindiremezmiş,ama mutlaka bir çocuğu olsun istermiş. Tabi

ya ! bir çocuğu olsa bütün dertleri sona erer, onunla oturur konuşurum,dertleşirim diye

düşünürmüş. Hatice bu güzel duygular içinde yatağa girip derin bir uykuya dalmış,

Ortalıkta ne bir ses nede bir gölge vardı. Derin bir sessizlik hakimdi.Bir müddet sonra

Hatice ana bir rüya görmeye başladı.Rüyasında bir ihtiyar adamla konuşmaktaydı.Adam ona

bir tas uzatıyor,Hatice ana da yudum yudum içiyordu.Sonra adamın parmağıyla uzattığı yöne

doğru baktığında yeşil yapralı bir bitki görüyor,Bitki uzuyor uzuyor sonra bir çiçek açıyordu.

Çiçeğin ortasında bulunan çekirdeği alan ihtiyar adam Hatice anaya uzatarak < Al bunu ek, 3

gün sula,sonra bu çiçek bir tomurcuk açacak,Onu ; İnsanlardan saklıyasın,her gün

gözyaşlarınla sulayasın,soğuktan,sıcaktan koruyasın,sonrada karanlık bir odaya bırakasın ve

üç gün boyunca kapıyı hiç açmayasın,eğer açarsan büyü bozulur,Tüm bunları uygularsan bir

çocuğun olacak,ama ona hiç kızmayacak,onu hiç üzmeyeceksin,ona asla domates ve

domatesten meydana gelen bir şey yedirmeyecek, domatesten bahsetmeyeceksin> demiş...

Hatice ana terden sırılsıklam olmuş bir vaziyette yataktan doğruldu. Yüzü bembeyaz

olmuş,bütün vücudu kaskatı kesilmişti. Ne konuşabiliyor,nede hareket edebiliyordu. Bir

müddet böyle kalakaldı. Birden kapının çalındığını duydu.Gecenin bu saatinde kim olabilir

diye düşünmeye başladı. Bir yandan da gördüğü rüyanın etkisiyle korku içindeydi. Ne

olduğunu anlamaya çalışıyor, Bir türlü sonuca varamıyordu. Sabaha kadar gözlerini hiç

kırpmadan yatağın bir köşesine büzülmüş bir halde bekledi.Sabahleyin korka korka kapıyı

açtı.Ortalıkta hiç bir şey gözükmüyordu. Ortalık oldukça sakindi. Birden kapının eşiğinde

duran bakır tasa gözü ilişti. Eğildi ve bakır tası aldı. İçinde ince ,uzun sarımsağa benzer yeşil

bir bitki vardı. Bitki elinde bir müddet düşündü.Gördüğü rüya ile bağlantı kurmaya çalıştı.

Ani bir çığlık attı. Neden olmasın !!! Hemen bahçeye koşarak rüyasında gördüğü şekilde

elindeki bitkiyi toprağa dikerek,söylenenleri aynen uyguladı.Bu bitkiden yanakları al al,

kaşları dal dal bir bebek Dünyaya gelmiş, Hatice ana artık çok mutluymuş ,Rüyasında

gördüklerini hiç unutmamış, ona domatesten hiç bahsetmemiş,Yıllar böyle mutluluk içinde

geçmiş,Hatice ana yaşlanmış,Artık kızı da büyümüş,serpilmiş, güzel mi güzel bir genç kız

olmuş. Gel zaman git zaman gelen olmuş giden olmuş, Hatice ana kızına bir türlü

kıyamamış,Ondan ayrılmakta istemiyormuş, Kız güldüğü zaman yüzünde tomurcuklar

açılırmış, üzüldüğü ,utandığı zaman ise kıpkırmızı kesilirmiş...

Bir gün yine bir genç gelmiş,Hatice anadan kızını istemiş,Hatice ana düşünmüş taşınmış

pek vermekte taraftarı değilmiş, Delikanlı tekrar gerisin geriye gitmiş, gitmiş gitmesine de ,

Domates kızın yüzüne de mutsuzluk gelmiş,ne söylense ne dense hep kızarır,kıpkırmızı

kesilirmiş,bir türlü eski halini almaz,kendi halinde Türküler söylermiş,günden güne erimekte

,mum gibi solmakta imiş...

Günlerim yalnız yalnız geçiyor

Hayat denen bu şey var ya !

Mutlulukta,acıda,yaşamda

Hayat denen bu mutluluk olmasa

Ne bir acı verir ne de bir gam

Hayat denen bu yolda,Toprak olmak var ya

Toprak oldum,taş oldum,benliğimi yok ettim

Hep senin için.

Hayatı dolu dolu yaşamak

Günler boyu ağlamak

Mutluluğun bir sonu

Umutların hüsranı

Hep senin için

Bir ölüm oyunu değil bu

Şu gerçekler var ya

Hayat oldu umuduma

Toprak oldu yaşantıma

Kaderim yok oldu

Kaderime böyle yazmış, böyle gidermiş

Tohumları toprağa saçıp gidermiş

Umutlarım hep tükenmiş,çaresizim ben

Çaresiz kalmışım ,gönül dağlarında ben

Şimşek çakar,Güneş yağar ,Ormanlardan bakarsan

Ben seni nerede ararım nerede bulurum.....

Hatice ana anlamış ki böyle olmayacak,kızını kurtarmak istemiş,Delikanlıya haber

salmış,gelsin kızı alsın demiş,Delikanlı gelmiş kızı almış,kızın yüzünde yine tomurcuklar

açmaya,güzelliğini saçmaya başlamış,Bu arada Hatice ana delikanlıya da başlamış olanları

anlatmaya.Sakın demiş ona domates yedirmeyesin,domatesten bahsetmeyesin diye sıkı sıkı

tembih etmiş...

Delikanlıyla kız evlenmişler,karşı yaylada yuva kurmuşlar,bir yıl sonra Hatice ana vefat

etmiş,ölmeden önce yine Delikanlıyı çağırmış,söylediklerimi unutmayasın sakın ha demiş,

yıllar bir biri ardına devrilir gider eve hiç domates girmezmiş,artık delikanlıda kendinden

daha eminmiş,her şey güzel,yaşam mutlu bir şekilde sürmüş.Bir gün delikanlı yol kenarındaki

bahçeden bir domates almış,cebine bırakmış biraz sonra yerim diye düşünüyormuş.Biraz yol

gittikten sonra nasıl olduysa unutmuş.Domates cebinde evine varmış,yemeklerini yedikten

sonra tatlı bir uykuya dalmışlar. Ertesi gün Delikanlı erkenden işe gitmiş,kirli elbiseleri de

evde kalmış,Domates kız elbiseleri yıkarken Domatesi görmüş,nasıl bir şey diye meraklanmış,

en sonunda dayanamamış,tadına bakmak için ısırmış, hoşuna gitmiş,bir parça bir parça daha

derken düşüp kalmış,Delikanlı akşam eve geldiğinde Domates kızı yerde yatarken

bulmuş,sonra yarısı yenmiş Domatesi görmüş.Aklına Hatice ananın dedikleri gelmiş,onu

yatağa yatırmış,Doktorlar getirmiş,ilaçlar almış ama fayda etmemiş,Domates kız günden güne

eriyor solup gidiyormuş,aradan bir ay geçmiş Domates kız ölmüş, sürekli küçülmeye ve

kurumaya başlamış, bir süre sonra kuru bir dal ve dalda duran 5-10 tane tohum kalmış.

Delikanlı durumu anlamış,demek Hatice ana doğruymuş diye düşünmüş ve onları alarak

toprağa gömmüş,3 ay sonra orda yeşil bir bitki çıkmış,delikanlı bakmış bu domatesmiş, evet

evet domates, bir müddet sonra yeşil yeşil meyveleri olmaya başlamış,Delikanlı her gün o

yeşil Domateslerle konuşur,onlara sevgi sözcükleri fısıldarmış,bunları her söylediğinde

Domatesler hep kızarırlar sonra tekrar yeşile dönerlermiş, Delikanlı üzüntülerini bu şekilde

atlatır.Biraz rahatlarmış, belki belki yine Domates kız gelirde mutluluk içinde yaşarız diye

düşünürmüş. 3 ay sonra bu domateslerin her biri birer çocuk olmuş neşe ile Dünyaya gözlerini

açmış.Büyümüşler, evlenmişler.Dünya üzerine yayılmışlar.İşte o günden beri bütün

Domatesler kırmızı, bazı İnsanlarda Domates gibi kızarırmış


Yazan. Ahmet Kavlakcı