UNUTULMAZ

Unutmamı istiyorsunuz hepiniz. Radyoda çalan şarkıyı, televizyonda dönen reklamı susturmamı ve pek tâbi ki onu hatırlatan her şeyi unutmamı. Söylesenize Allah’ınız aşkına! O film bitmiş olabilir, o şarkı sonlanmış, o şehir terk edilmiş, o numara silinmiş olabilir. Peki ya anılar ya hayaller? Hangi adımlar bir boşluktan diğerine sendeleyerek atar ki onun adını anmaksızın? Hangi gözler bir daha bakar en elasından bir başka kahverengi göz bebeklerine? Hangi eller tutarken diğer bir eli yanmak ister? Boşuna istemeyin benden onu unutmamı. Ben ölsem unutmam. Dizinde yattığım gecelerin hatrına, saçlarında dolaşan parmaklarımın yanan her bir anı hatrına, gözlerine köprü kuran elmacık kemiklerinin hatrına unutamam, unutmam.
Yorgun sesimle günaydın dediğim sabahların ilk ışıklarına, mavi gecenin koynuna saklanan her bir yıldız adına, yanan ateşe, sönen muma, gündüz oluşan gölgeleme, sırtımdaki abaya, kalbimdeki acıya ant olsun ki unutamam.

Unutmamı istiyorsunuz hepiniz. Radyoda çalan şarkıyı, televizyonda dönen reklamı susturmamı istiyorsunuz.Ne de kolay söyleyiveriyorsunuz bunları. Hep dünden sonra bugün, bugünden sonra yarın gelmez mi? Bu kadar basit benim matematiğim.
Ondan sonra ben, benden sonra hep o gelir. O; geceden sonra doğan ilk gün ışığı, ben; onun gecesinde doğan yeni ay. Nasıl unuturum onu? Okyanus diplerinde vurgun yemiş dalgıç anevrizması kadar sarhoşum onun yokluğunda. Yükseklerdeki basınç, alçaklardaki soğuk yelim. Ölsem unutmam onu. Bırakın beni. Bırakın yaşarken seveyim en dolusundan. Bir pervane böceğinin muma olan cezbi gibi cezbe kapılmışken bırakın da yanayım onun aşkından.