O GÜN ANLADIM

• 17 Aralık 2019 Salı 11:44:53

Açtım fon müziğimi oturdum sandalyeme ve başladım defterde gezmeye
Önce şiirlerime yapılan yorumlara baktım sonrada yazılarıma yapılan yorumlara
çünkü cevapsız kalmamalıydı hiçbir düşünce emek vardı sevgi vardı tek tek baktım zevkle okudum hepsini cevaplarını vermiş olmanın huzuru içinde
Devam ettim gezmeye
Bir iki üç derken baya bir yazı okumuştum ama yoktu sanki aradığım dizeler
hiç biri beni etkilemiyordu evet düşünceydi evet güzel di ama damağımda tad bırakmıyordu

Taki o şairin yazısına konuk olana kadar o kadar sıradan o kadar durağan yazmıştı ki adeta kelimeleri dans ettiriyordu sanki dansa kalkmak ister gibi bedenim teklif bekliyordu hani tutsa elimden şair hayır demeyecek dans edecektim
Ve öylede oldu sanki tuttu elimden çekti beni kendisine okumaya başladıkça uzuyordu kelimeler aşk doluyordu tüm hücrelerime an be an yaşıyordum bir karakteride kendime benzetmiştim bile

bazen gözlerim doluyor bazen de af ferim be diyordum yazarın yarattığı bana benzettiğim karaktere bir saatin sonunda bitmişti yazı ve sona gelmiştim ama bitsin istemiyordum

elinin izi hala ellerimdeyken bitmemeliydi sonra gittim yoruma başladım yazmaya yazdım yazdım ben yazmıyor adeta yaşıyordum yarım kalmamalıydı kalamazdı ve kendimden çokça benler vererek yazmaya devam ettim artık bir masalın kahramanıydık o prens ben ise prenses gece uzundu sözler ise aşk kokuyordu bir an saati fark edememiştim iki saat olmuştu cevaba başlayalı hemen birkaç kelime ile bağlamalıyım diye düşündüm nokta elimdeydi koyacak ve gidecektim belki de bir daha o yazarı hiç göremeyecek şiirlerini yazılarını hiç okuyamayacaktım

düşünceler arasında yorumumu sonlandırdım ve sayfasından ona yüreğimden el sallayıp ayrıldım

ertesi günler gözüm yoruma vereceği cevaba takılıyordu artık her an elim telefonda ya cevap verirde ben göremezsem ayıp olacak modun da geçiriyordum saatleri nihayet yandı yeşil ışığı evet online dı ve eminim bana yazıyordu bekledim bekledim tam bir saat işte o anı hiç tarif edemiyordum kelimesizdim ve sonunda cevabını gördüm

hemen açtım yazısını heyecanla bekliyordum bana sayfalarca cevaplar yazmasını yazmıştı kendince bir şeyler (Yorumunuz için teşekkür ederim) evet baya düşünmüş olmalıydı bana bu cevabı verirken

kelimelerimin değerini ve hakketmeyen hiç kimseye harcamamam gerektiğini saygıyla açtığım kapıyı yine saygıyla kapattığım o gün anladım.