HÜZÜN BAHCESİ

• 14 Aralık 2019 Cumartesi 13:58:52

çok uzun yıllar öncesiydi şimdi hayal meyal hatırladığım bir

komşumuz vardı emine nine çok çetin cevizdi fakat bir huyu vardı çocukları hiç sevmezdi

mahallede.cocuklarda çok korkardı emine nineden birde lakabı vardı erkek nine babasının tek kızıymıştı her işe o gider her işi o yaparmıştı çocukluk yaşamamış hiç hayatında 11 / 12

yaşlarındayken çok büyük savaş çıkmış seferbirlik ilân edilmiş aradan geçen üç yıl dile kolay bizim emine nine şavasta annesini babasını kaybetmiş

bir yandan kurşun yağmuru bir yandan yokluk perişan insanlar diye anlatırdı fransızlar derdi allahın cezaları diye devam ederdi ağlayarak hamile kadınların karnına süngüyü geçirirlerdi doğupta bize düşman olmasın derlermişti

gözleri yaş dolu anlatırdı emine nine niçe gelinler öldü tecavüz edildi derdi çocuklar doğmadan öldürülürdü diye gene devam ederdi kimsesiz kalan nineyi komşular yanına almış tabi yiyecek birşey yok başka bir komşu bir ekmek karşılığı emine nineyi oğluna gelin almış yaşı çok küçük henüz bir yıl daha geçmiş aradan ninenin oğlu da askere gitmiş eşinden ayrılılalı tam dokuz ay olmuş ve ninenin fransızlardan kacarak doğurduğu ikiz oğlu dünyaya gelmiş hasanla hüseyin
babaları askerde vurulup gazi olunca dönmüş yanlarına ama ne ana var ne baba kardeş onlarda şavaşta ölmüş

çocuklarıyla mücadele vermiş emine nine ve bir yıl sonra savaş bitmiş çok çekmiş garibim işte bu yüzden çocukları sevmem derdi biraz psikolojisi bozuktu kızları ve aradan geçen günlerde emine nine evinde ölü bulmuşlardı
garibim yalnızlıklar içinde can vermişti.şimdi o mahallede kimse kalmamış evler yıkılmış binalar yapılmıştı yerine eski insanlar yok şimdi o mahallede bir hüzün bahçesi olmuştu artık yürekler onca yaşanmışlıklar içinde