4
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1332
Okunma
Ne kadar kayıp insanlar var etrafımda...Kendilerini unutmuş,kendi olamamış,kendini sevmiyen başka hayatlardan rol çalmış kaybolmuş, en çokta Allah’ı unutmuş yitik ruhlu insanlar ...
Her gün işyerimin kapısından biri girerken,sergiledikleri tavırlarını,hallerini ister istemez irdelerken düşünüyorumda neler yaşadıda bu insanlar bu kadar sahte bu kadar sevgisiz,bu kadar inançsız, bu kadarda egoist ve bencil oldular...
Hep tebessüm ediyorsun diyorlar bana, gözlerinin içi gülüyor senin nasıl hiç keder yaşamadınmı sen yoksa elem sana hiç uğramadımı diyorlar, hayata insanlara inatla gülmek sanki bir başkaldırı degilde bir sucmuş gibi...Oysa bulaşıcı bir hastalık gibi bulaşmalıydı insanlara gülücükler...O zaman bu kadar hasta ruhlularla kötülüklerle dolu olmazdı etrafımız...
Unuttular şükürsüz kalpleriyle gülümsemeyi..Unuttular bu dünyanın ekim ahiretin ise bir dikim yeri olduğunu..Bazen bir tebessümün, bir hal hatır sormanın ruha değip bir hayata ışık oldugunu...
O yüzden niye bende onlardan değilim diye başkalalastirmaya çalışıyorlar kalpsizler ordusu...Çalmak istiyorlar gülümsemelerimi,ama ben gülüyorum dahada güzel girmiş oldukları kul hakkınında hesabının olduğunu bilmenin gönül rahatlığıyla.
Yapılan kötülüklere misliyle karşılık vermek, en küçük bir sıkıntıda isyan ederek kendileri olamayıp iyilik maskeleri takınmaları da bu yüzden... Şükrü unutan kalplerini şeytanın fısıltılarıyla isyana açarken ruhlarınada ceza olarak mutsuzluk tohumlarının ekildigini bir türlü farkına varamiyorlar...
Siz kalbinizin ekmeği kötülüklerinizi taşımaya devam ettikçe mutluluk sadece bir laf olarak kalacak..
Ve ben size inatla daha bir güzel güleceğim...
NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT
.
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz