Kakao Tarlasındaki Çocuklar

• 8 Aralık 2019 Pazar 22:51:40

Kakao Tarlasındaki Çocuk

Kimimiz süper kahraman filmlerini beğeniriz. Kimimiz romantik filmleri, kimimiz psikolojik filmleri vs… İnsanın beğenileri aslında karakter analizi için birer kaynaktır. Az sonra bu kaynağın başına geçip kana kana içmeye başlayacağız. Beğeniler eğer iyi tahlil edilirse kitle ve toplum ayrımı yapmamıza bile yeterli olur. Şimdi, kitle misyiz yoksa toplumun bir parçası mıyız gelin bu perdeden kendiniz karar verelim
Her toplumsal etkinin bir tepkisi olur. Fizikte de böyledir, etki tepkiyi doğurur. Yani, siz bir cisme kuvvet uygulamazsanız o cisim hareket etmez. Toplumda cisim gibidir, topluma dokunmazsan kıpırdamaz. Kitle farklıdır, ona dokunsanız da dokunmasanız da sistem ona kendi çıkarını korumayı emrettiği için çıkarı için tepkisiz kalabilir. Kitle böyledir, olumsuz bir şey görse dahi çıkarlarına ters düştüğü için hareket etmez. Ve bu olumsuzluk kitleyi etkilese de programlanmış çıkar dürtüsü baskın gelir ve tüm olumsuzluğu kabul eder. Kitle budur. Kötüdür, değişime açık değildir ve sizi incitir.
Toplumun bir parçası mısın? Kitle misin?

"Bu pelerinin altında etten ve kemikten bir beden yok.
Sadece bir fikir var.
Ve fikirlere kurşun işlemez!!!"

Ne mutlu kafasında bir şeyler belirenlere.
Belirmeyenlere gelince, fazla üzülmeye gerek yok çünkü yalnız değilsiniz…
Ri tipi filmler ve bu filmleri izleyenler kitle ve toplumundan bireyler olabilir. Sistem karşıtı filmler sadece ve sadece toplum içindir. Toplum zevkle izler. O filmde kendini bulur. Acılıdır, dertlidir, kin doludur ve sistemin çarkları arasında ezilmemek için ölmeyi dahi göze alır. Hayatın ona gerçekte verdiği adil bir dünyanın olabileceğine inanır ve bu adaletsizliğe sebep olanları tanır. Pusar, bekler ve zamanı gelince patlar. Toplumsal olaylar, tek atımlık mermilere benzer. Doğru zamanda kullanılmaktan başka çareleri yoktur. Sadece doğru zamanda kullanılmakta yetmez o mermi birçok şeyi yıkmalıdır.

Şunu da belirtmek gerekir; komedi, bir sanat türüdür. Sanat için zekâ ve yetenek gerekir. Komedi ise bu zekâ ve yeteneğin zirvesi varsa güldürür. Tabi 42 – 89 IQ için bunlara pekte gerek yoktur. Çünkü komedi kendi içinde toplumsal adaletsizliğin hafife alındığı, güçlünün gülünç duruma düşürüldüğü, adaletsizin (gücü ne olursa olsun) komik duruma düşürüldüğü kıvrak zekanın ürünlerini sunar. Bu durum Ri türü filmlerde görülmez.
‘Sizler işiniz değilsiniz. Sizler paranız kadar değilsiniz. Sizler bindiğiniz arabalarınız değilsiniz. Kredi kartlarınızın limitleri değilsiniz. Sizler iç çamaşırı değilsiniz. Sizler dünyanın dans edip şarkı söyleyen pisliklerisiniz.’

Bizler, kakao tarlasındaki çocukların varlığını bu ve benzeri filmlerle öğrendik. O çocukların Dünyanın tüm çikolata ihtiyacını karşıladıkları halde çikolatanın tadını dahi bilmediklerini öğrendik.
Tylor Durden ‘in yanağına çubuk girer ve yara olur. Bu yara film ilerledikçe dudağına kadar varır ve yarım bir gülümseme bırakır yanağında. Filmin sonunda ise ağzına soktuğu silahı ateşleyen Tyler diğer yanağını da yarmıştı. Bu durum onu Jokere benzetiyor. Tolumu değiştirmek için, düzene kafa tutmak için ve kakao tarlasındaki tüm çocuklar için; Kaos, patlayıcılar ve ne olursa olsun gülmek gerekiyor.