COCUKLUK ANILARIM

• 7 Aralık 2019 Cumartesi 09:04:45

Yıl 1971 henüz 5 yaşlarında bir cocuktum abim 6 yaşındaydı diğer abimde 7 ve o zamlardan başladı hayatla mücadelem hikayemiz annemle babam ben henüz 6 aylık bebekken ayrılmışlardı annem almanyaya gidince bizleri bırakmış aradan geçen iki yıl içinde babama boşanma davası açmış ve ayrılmışlar babam kendini içkiye vurmuş annemle severek evlenen bu iki insan çok acılar çekmiş ayrılmalarına sebeb anne annem ve babaannem elbirliğle neden olmuşlar ve tabiki bizim için feleğin çemberi başlamış dönmeye yıllarca yaşayacağımız o acı dolu çile dolu günler başlamış babaannem ortanca abim le beni istememiş büyük abim onların yanında kalırken kim olduğunu bilmediğimiz bir aileye yani bakıcıya vermişler abim le beni tabi annem almanyadan bakıcı üçretini gönderemeyince sokağa atmışlar anne annemler almış yanlarına burdada çile dolu günler ben beş yaşına kadar sürdü hala bugün gibi hatırlarım dedemin abimi ve beni nasıl dövdüğünü abim çok korkardı 6 yaşındaki bir çocuk ne yapabilirdiki onu berber dükkanına koymuştu dedem çırak olarak birgün ustası dayak atınca kaçıp eve gelmişti ve dedemden pantolon kemeriyle dayak yemişti hiç unutmam öylesine öfke doluydu çocuk yüreğim ama elimden birşey gelmiyordu ikimize birden ceza verdiler size yemek yok ac yatacaksınız diye annemin almanyadan gönderdiği çikolataları peynirleri sucukları gözümüzün içine baka baka yerlerdi büyük masada ve biz kapı eşiğine oturmuş buz gibi betonda önümüze atılmış kuru ekmeği bir bardak caya batırır yerdik abim ağlardı bense onu teselli ederdim birgün gidicez bekle derdim dedem odunla kafasını yarmıştı abimin sen yaramazlık yapiyorsun diye tabi bende nasibimi almıştım abimi korumak isterken benimde kafam yarılmış kanlar içinde kalmıştık evin karşısında amcamlar oturuyordu babama söylerler diye dikiş attırdılar yengem bizi görünce anneanneme sordu cocukların bu hali ne yaşar duyarsa kötü olur dedi anne annem oyun oynarken kazara kafamızı yardığımızı söyledi ve günler geçtikçe şiddet çoğalıyordu o gün abim le beraber babamın evine kaçtık akşam karanlığı olmuştu dayımla teyzem bizi almaya geldiler biz yüklüğe saklanmış gitmek istemiyorduk babam ben getiririm siz gidin demişti ertesi gün baba annem kalk götür şunları dedi ve yine işkence evine dönmüştük yıl 1972 ben altı yaşına girmiştim havalar çok soğuktu pazen entari ve pijamadan başka birşey yok sırtımızda ceketi hiç görmedik ve çok hastalanmıştım kızılcık olmuştum ateşler içinde yanıyordum doktora götürmediler babamı çağırdılar motoruna bindirdi abim le beni ve doktora götürdü iğneler ilaçlar verdi doktor işkence evine tekrar dönmüştük bu kez iğnelerimi yaptırmadılar babamın evine gönderdiler fakat babamı ve evdekileri bulamamıştık bu kez öfkem ikiye katlanmış abim le sarılıp ağlamıştık asmalı kahvenin orada ve ben sinirimden bütün iğneleri kırmıştım işkence evine geri dönerken annem o arada postayla oyuncaklar göndermiş abim le bana anneannem onları gösterdi bak dedi bunları annen gönderdi ama size verilmeyecek oynamayacaksınız dedi ve ertesi gün onları köye yeğenlerine götürdü yine ağlamıştık köyden geldiğindeyse dolapta et vardı senmi yedin diyerek beni ateşle yakmış hala izini taşırım günlerce yaram iyileşmedi artık dayanacak güçümüz kalmamıştı cocuktuk o zamanlar kimseye karşı gelemiyorduk dayak üstüne dayak ve yıl 1972 aralık ben abimden cesurdum abime burdan kaçalım dedim yok gene döverler bizi dedi işte ozaman ben bu kez abimi dövdüm geleceksin dedim ve zaman kollamaya başladık tabi bu arada çok sevdiğim pamuk ışimli tavşanım vardı dedem onu gözümün önünde kesti bunu temizleyeceksin akşam yiyecem dedi birkez daha yıkılmıştım ve o beklediğimiz an geldi üzerimize kilitledikleri dış kapıyı açık unutmuşlardı evde kimse yoktu ve biz o gün kaçtık ac bir şekilde esentepe mahallesinde askeriyenin orda böğürtlen tarlasına girdik karnımızı onlarla doyurduk ve yola koyulduk fakat abim vazgeçti bense babamın evine gittim kapıyı çaldım kapıyı çok tatlı dünyalar iyisi bir insan açtı tabi ben sevinçle bağırdım anne anne sen döndü mü diye karşımda 17 yaşlarında bir kadın vardı sarıldı evet kızım geldim dedi ben o günden sonra dedemlere gitmedim yıl 1973 abimde gelmişti artık üç kardeş beraberdik ben okula başlamıştım üçümüzde okula gidip geliyorduk okul dönüşü eve geldiğimde annemin bir bebek dünyaya getirdiğini sölediler abla olmuştum artık miniminnacık elleri vardı kızkardeşimin adını fatma koymuşlardı o büyüdükçe seviniyordum fakat bi şeyler vardı annem eskisi gibi davranmıyordu artık azarlıyor kızıyordu onu benden daha çok seviyordu gelip gidenlerden duymaya başladım meğer se benim ikinci annemmiş kendisi yani öz annem değilmiş olsun be ben onu çok seviyordum bazı ayrıcalıklar dışında artık genç kız olmuştum tabi geçen o süreçte ikinci işkence evi baba evi olmuştu ikinci annem melek gibi davranıyor yıkıyor saçlarımı tarıyor gözü gibi bakıyordu fakat babaannem hergün ben dayak yenmedikçe sofraya oturmuyordu annem babamdan çekinirdi beraber çok ağladık annemle babaannem hem ona hem bana hayatı cehennem ediyor hep annemi başıma kalkıyor senin anan oruspu diyordu ve bizi anneme göstermiyorlardı izne geldiği zaman ve aradan yıllar geçmiş iki kardeşim daha olmuştu ama son kardeşimin yeri başkaydı bende onu çok seviyordum ve çocukluk yıllarımdan bu yana mahallede çete olmuştum gözüm karaydı kimseden korkmuyor erkek kız farketmeden herkesi dövüyordum 13 yaşına gelmiştim babam anneme benzerliğim yüzünden beni sevmediğini kaç kez söylemişti yani ben ve kardeşlerim onların bedelini ödemiştik ama bitmemişti baba dayağı taki küçük halam almanyadan temelli dönene kadar büyük halamı hiç sevmiyordum oda annesi gibi cadalozdu ve birgün küçük halam babama sen ne yapıyorsun kızın sucu yok genç kız oldu artık anam yapıyor herşeyi dedi ve dayak faslı bitmişti annem çok mutlu olmuştu hiç unutmam babam sofrada oturduğumuz birgün nar cubuğla sırtıma indiriyordu anası yüzünden o an annem elini uzatmış vurmasın diye eli şişti garibimin ve babama dönüp ne yapıyorsun elimin haline bak ben böyleysem bu kızın sırtı nasıl dedi ve buluzumu kaldırdığında morarmış sırtımı babama gösterip ellerin kırılsın demişti annemin babama ilk karşı geliştiydi yıllar sonra 20 yaşında öz annemi tanıdım yirmi dört yaşında evlendim ve bir oğlum oldu kader buya çile bitmemiş eşimden ayrıldım çocuğumu kimse istemedi yetiştirme yurduna verdim oğlum dört yaşındayken kızlarımın babasıyla evlendim tam yedi yıl dayak faslı başladı iki kızım vardı ve sahiplenecek hiç kimsem yoktu tam on altı yıl geçmişti dert çile dolu artık dayanamıyordum adama içki kumar kadın kız ayakları oda yetmiyor ben dikiş makinası başında uyuklayarak kaç sabah uyandığımı nasıl çalıştığımı ben bilirim ve adam paraları elimden alıp kumar içki karı kız keyif yaparken ben çocuklarıma anne olmaya çalışıyordum ve yıl 2012 oğlum yurttan çıkmış kızlar büyümüştü artık bu adamdan kurtulup çocuklarımla bir hayat kurmalıydım hiç kimse umrumda değildi ve 2012 / 13 / 06 günü memleketi terk ettim oğlumla beraber aradan geçen bir hafta sonrasında kızlarımıda annem ve kardeşlerim yardıymıyla şimdi bulunduğum memlekete getirdim çok şükür artık o çocukluk yıllarımdan genç kızlık döneminin ve kocadan gördüğüm şiddetlerden kurtuldum şimdi çocuklarımla huzurlu bir yaşantım var çok şükür bide torunlarım ve şimdi diyorum bana çok cektirenlere hakkım haram olsun cehennem mekanları olsun inşallah annelerime allah rahmet eylesin
babama da sağlıklı ömürler versin bana çok yaptı anasının yüzünden ama ben onu çok seviyorum beni sevmesede işte hayat hikayem kim ne düşünürse düşünsün bu benim hayat hikayem artık bana değer verenlere değer veriyorum beni unutanları bende unutuyorum benim kırgınlıkların beni anlamayan insanlar yüzünden oldu herkes hata yapabilir yaşadığı sürece bende yaptım ama ne kimseye kul oldum nede köle birtek babam anlamadı beni çünki hiç bir zaman baba kız olmadık oysa onun kalbini hiç kırmadım acı birtek söz söylemedim sadece kardeşlerime gösterdiği sevgiyi banada göstersin istedim birkez saçımı okşasın kızım desin otursun benimle dertleşsin istedim ama olmadi çünki ben birzamanlar severek evlendiği ve boşandığı kadına yani anneme benziyordum çok büyük bedeller ödedim işte böyle anne ve babalar ayrılır ama bedelini çocuklar öder ben çocuklarıma bedel ödetmedim herzaman ve herdaim arkalarındayım yine diyorum çocukluğumdan beri bana kim ne yaşattıysa hakkım haram olsun hele illada anneanlemle suçsuz yere bana dayak attıran baba anneme ve büyük halama ve adını sayamadığım beni yaralayan herkese hakkım haram olsun ve o üç kişinin cehennem mekanı olsun bize çok yaptılar çünki çocukluğumuzdan hayallerimizi yaşantımızı çaldılar hakkımızı yediler biz üç kardeşin ozamanlar cocuktuk derin yaralar açtılar yüreğimizde affetmiyorum kimseyi artık bu yer yüzünde mahşerde görülecek hesabim var sizlerle