Yeğe

derkene Akyoldan bi toz gaktı,
emme öyle böyle deği(l), acabına ola biri hasda filan mı
deyelek efdiklenmeye ğalmadı, tatar arabası belli,
kimin olduğu da, günahım gadak sevmediğim bi serseri
ulen dedim o zengin dölüyse şunun öğüne ğeçeyin
soluğum daraldı, canım sıkıldı Allah var
bizikine düğür yollaycamış, bi de akraba olcaklar
ben dezem denen şerefsize ne deyeyin
adama zorunan araba aldırcaklar
iyi de ben tatar arabasını neydeyin
durduk yerde bi de gatır mı besleyeyin
..

el ne bilsin, “günüleyo” deye adımı çıkarıllar
goca köyde benim havaslığımı bilmeyen mi var?
biladerinen goyun örümeye ğederdik miydi
canım cukurdardı, serde genşlik var tabi
aklım eserdi ben seheti bile bilmeden
illem n’oldum-öldüm ordan geçecen
anam çakozlamış, tam da yata(ğı)ma sokuluon
“sen Goruda mı örüyon goyunnarı” dedi
hemen salağına yatdım annamazdan geldim
“Güneydee, Güneyide örüyon” dedim
hemi sürüden sonura ğeliyon,
hemi de ho yandan geliyon demez mi
..

aya(ğa) gakdım, bi bakdım “va!
erkenden ovaya gelenner olmuş
zabahın zeherinde kim ki bu manyak
döyüs haralda ovada yatmış uyumuş
ne bu acelen döyüs, yat uyu evinde ha!
gakmış erkenden de ne ediyoru akdoncak?,
meyvaya durmamış almalıkda
hani kelek tarlası olsa hadi bi taha
demeye galmadı, elle(h)!
demişiyin “neee!”
..

ulen bi bakdıydıım, yerler yeyesice yeğe!
Şaban Emmi’nin gök-gözlü bi şişeği varıdı
valla-billa o namert olasıca
ele ezzatını …
oldu bitti gökgözlü malı se(v)men
neye dersen bizim o(ğ)lan;
gökgözlü malın yeğe olmayanı yokdur,
anası topallayınca, seyikletmişler de
anasıynan evde galınca barabar bu
“ele gelmiş” biliyon mu?
yeygiyi çıynamasın deye haral da
çelene ot sermişler,
hatılda yeygi vermişler
ondan arbışmaya maraklı, ellehem yeğe
Alla(h)p da belanı versin imii!
aykırılamış yantırılamış getmiş taa
Gayacaağıl da arbışmış ağaca
len heş goyun arbışır mı? geçi ğibi
yeğe olunşa arbışıyoru demek ki
“hinci bi ğören olcak” desen inanmazlar,
has-öz beni yedirdi sanırlar
..

ele dinine yandımın,
canım curkuldayınca barabar
tam da çomaç alayın deye azzık çıkımı aşdıydım
yalap-şalap yemeden seğirtdiğim gibi
valla çalıların üsdünden bile hoplayalak
yüzünguyu.. bi solukda inividim aşşa(ya)
beri yandan varalakdan ba(ğı)rıyon-ça(ğı)rıyon
söğüyon, siğiyon, daş-maş fıldıradıyon
umurunda deği(l) valla
narasın banamın demeyoru
bişiy deel adam yeni tikmiş biliyon mu
her fırsantda sulayodur
bi de sonratdan görme kirt birinindir
taha çiçek aşdığını görmemişdir
elin adamı bana ne demez
gözü ğibi bakıyodur
anlamaz dinlemez

beri yandan varalak; fehmetdi bu beni
aykırıladı gaçınca godu-ğetdi, tun tun yitdi
çaprazdan fırdolayı tur(a)ladı, ğaşdı
elindeği deyne(ği) bi yandırısın buna
ordan bunu gatan edivirisin öğüne
etişdiğim yerde endirdim sırtına
olmadı fıcılattım zopayı,
bi türlü ildiremedim n’arasın
benden önüş gavışdı sürüye
..