Yeni bir şiir yazmaliydı kadın.
Eski şiirlerin üzerini çizip tertemiz bir kagida sevgi yazmaliydi.
Aşki yazacak kadar yüregi vardi belki ama aşkin onda biraktigi yıkımlardansa sevgiyi istiyordu hayatina.
Belki tutkudan daha özeldi bu duygu onun icin aşk yanliş yaptırırken sevgi içini ısıtan bi huzurdu...
Belkide sadece biraz huzura ve ona ait bir kalbe ihtiyacı vardi.
Yillardir kendi icinde gizlendigi yalnızligindan kurtulup tekrar elini tutmustu bir kalbin.
Kendini iyi hissettiren kaybettiği gülücüklerini geri veren adama gülümserken icinden geçen tek bir duasi vardi..."Sende yalan olma lutfen sende beni gitmeye mecbur birakma kalmak ve bu gozlere bir ömur bakmak istiyorum" diye...
"Her sabah yeniden yeniden asik olabilecegim bir kalbin olsun lutfen ve lütfen Rabbim bu benim hayatımın ödülü olsun" diyordu..
Dilinde "Ya Vedud" duası ile kalplere sevgiyi veren Rabden diledi kadın o adamı...
Adamın onun ödülümü ? cezasimi ?olacağını bilen bir tek oydu çünkü...Ya mutluluktandi yeni imtihani yada acıdan.
Ama bildigi yeniden baslamaya değer bir kalbi bulmasiydi...
Ve sevda ikisininde kalbine yazılırken meleklerin buna amin deyisini hissetti kadin...
Sevda gülümserken yüregine, korkma sakın korkma diye fısıldadı sessizce yuregine...

NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT