Koyudur Bazı Yalnızlıklar

• 25 Kasım 2019 Pazartesi 23:24:12

Hane gece,hüzün zifiri.
Hucüm eder tüm sıkıntılar,pusuda bekler yalnızlık.
Kursağa birikmiş suskunluklar dile gelir,yüzleşmenin ürkekliği sarar benliği.
Katran karasında yalnızlık uzanır yanı başına,teselli edercesine sağından dokunur,en gerçek en samimî dostur.
Samimiyetsiz yüzler gibi duymak istediğini zikretmez, pişmanlıkları,keşkeleri amaları istemsizce haykırır.
Kahvene okuduğun kitaba,yazdığın şiirlere eşlik eder,terk eden sevgilinin vefasızlığını taşımaz.
Fincan dibindeki telve gibi koyusunu içine akıtır, dağları delen Ferhat, misali içinde Şirin’i aratır.
Çöllerde serapa düşer,dervişler gibi Aşk’a yol alır,göçebe kalbin yurt bulamazken sığışır dizine.
Bazen başını okşayan el,yaranı saran Baba olur..

Acıyı himaye endişelerini yüzüne çarpar,kendine ettiğin anlamsız haksızlığa çare bulmaya çalışır, beşerî sevgiye ne hacet ? Anlayışsız yüreklerin kıyısında berduşluk yormuştur artık, koyusu boğsa da derinliği içine çekse de, ait olduğun yer vardır.
Yüreğine fısıldayan o seste yalan, sahte sözcükler barınmaz, yudum yudum içmesi acıtır, acıdıkça sarmayıda bilir, kalabalığın arasında avuçlarını sımsıkı tutan eldir..
Birde şu beşerîlik olmasa ! Yetse yetinse yürek,kelâm bölüşecek aramasa, minnet etmese gülüşü riya kalplere.
Koyudur Bazı Yalnızlıklar, gecenin üstünü örttüğü yorgan gibi..