BAŞLARKEN; BİZİM HALLERİMİZ

• 25 Kasım 2019 Pazartesi 12:29:11

BAŞLARKEN; BİZİM HALLERİMİZ:
Derken sona doğru giderken bir baktım geriye. Neler neler duymuş görmüş eylemiş iz. Onca şeyler olmuş da beklemişiz. Hala anar güleriz. Bir gün gidince kim bunları bilecek, neymişler diyecek. Duysun okusun gelecek uçlar baksınlar kendi sonlarını bilsinler. Belki benzerleri olur. Bahanelerle anılırız. Bizimkiler diyelim. Diyelim de genelde 40 kadarız. Kırkımız da ırkımız da sırtımızda. Toplumun bir nüvesi yiz. Var bana, gel bana. Geleyim sana.
Yılların birinde; bir damla düştü damdan dama atladık. Kırkla dık parladık, harla dık gürledik. Ol dedi olduk. Bul dedi bulduk. Yazıldı yazı. Başladı kazı. Yazı kışı mevsimleri yaşadık. Geldik köyden şehre.Şehir köy den fazla. Kalabalık toprak yok, yol çok. Hal ve gidiş pekiyi.Burası da daha tam dolmamış. 1960 lı yıllar. Bağ pek görmedim amma bahçe çok. Genelde iki katlı evler. Damları ahırları yok sadece. Bahçeler narenciye ağırlıklı. Dereleri bizim köyün derelerinden büyük. Tarlaları da. Yalnız aralarda ulu ağaçlar var. Bunca büyük lahana pırasa tarlası görmemiştim. Maydanoz tarlası bile var. İzmir in Karşıyaka sı. Burada manav dükkanı açarsam iyi iş yaparım. Köyden de domates patlıcan çeşit getirir iş kurarım. Çifte fırınlar da iyi semt imiş. Atatürk ün annesi bile burada, mezarına kocaman bir kaya dikmişler. Yamanlar dağından zirveyi koparıp buraya takmışlar. Lisesi var çocuk yuvası var. Yeşillikler içinde. Gece kara tren geçerken baya sarsılıyoruz. Evler kıpırdanıyor sanki tirenle gidecekler gibi. Ama zamanla alışıyor insan. Sanki beşikte yiz gibisine. İş aradım, ev geçindirmek lazım. Elektrik tablo imalatı yapan bir iş, kirli bir dereye bakan yerde. Halkapınar deniyor semte.75 lira haftalık. 100 lira ev kirası ayda. Az bir çalıştım orada. İş bulma kurumu vardı gar karşısında. Al sancak demişler oraya. Müracaatımı yaptım. Ararız dediler. Arkadaşlarımdan birisi Metaş denilen bir fabrikaya girdi. Diğeri Aliağa da kurulan Rafineriye girdi. Aynı okulun sanat okulu tefsiye bölümün den ikisi de. Nevzat ve Namık.Benimle Aynı Elektrik Radyo bölümünden olan Selman ve Süleyman vardı. Süleyman daha sora 1964 lü yıllarda yeni kurulan köy belediyemize muhasebeci oldu. Selman İse kendi işlerinin başına geçti. Benzin istasyonları vardı. Ağabeyi Saim Dil tarih mezunu. Yolun iki yakasını paylaştılar köyün girişini tuttular.Her kesler kendi yollarında yürüyüşe geçtiler. Derken bizim iş müracaatı haber geldi. Görüşmeye gittim. O zamanlar Eleman açığı iş kolay bulunurdu. Birkaç yer tarif verdiler Devlet su işleri cazip geldi. Tercih ettim. Bornova tarafında ağaçlıklı bir yoldan, çınarlıdan sola doğru ağaçlıklı bir yoldan gidiliyor. Yürüyerek giderken kazuarine imiş sora örendim çam ağaçları ince yapraklı gölgelik bir yol. Çok hoş bir yoldu. Bu yoldan ve ağaçlar dan köyümüze de yapmalı diye düşünmüştüm o gidişte. Kısmet oldu; Rahmetli sami ağabeyimiz orman mühendisi çıkmış fidanlıkta çalışıyordu. Onun sayesinde 1975 li yıllarda fen işlerinde görev aldığımda bu arzum gerçek oldu. Geldim gölgelikli yoldan buldum 3. Cü bölge DSİ levhasını buldum. Ön tarafta güzel binalar bardı ikişer katlı lojmanlar mış.Yol ile yeşil alanı aşınca duvarların arkasında büyük binaları gördüm şaşkınca baktım. Soldaki bir kulübeden bekçi sordu ne istiyon deye sordu. İş istiyom dedim. Tarif ettiği kapıdan girdim. Uzun bir koridor karşılıklı sıra sıra odalar. Sağ taraftaki odada ak şaçlı yaşlı bir amca evlat ne aradın dedi. İş aradım dedim. Elimdeki evrakı kurumdan aldığımı uzattım. Pek, karşıdaki ikinci odaya Ahmet igota git dedi. Daire amiri imiş beni gönderen. Ahmet bey personel şefi imiş. Ahmet bey masaya gömülmüş evrakların içinden başını kaldırmadan ne istiyorsun dedi. İş istiyorum dedim onada. Uzattım elimdeki kurum evraklarını, bekle dedi dikildim hazır ol da bekledim. 18 yaşın evli bir adam olmanın verdiği vakarla dikildim dk.larca. Çalışmam lazım ev bakmam. Derken kaykıldı Ahmet bey. Geriye koltoktan geriye düşecekmiş çe dosdoğru bakıyor ama tavanın orta yeri hedefte sanki, aynı yere bende baktım ampul oflamasıyla sallandı gibi. Askerliğini yaptınmı sen dedi. Yoo dedim. Yapta gel dedi. Kızdım bende başladım dik dik söyledim, ev bakmam lazım evliyim ben dedim. Çalışmalıyım boşuna mı okuduk dedim. Daha da okuyorum hem dedim. Akşam Tekniker okuluna gidiyorum dedim. Tecil getir şubeden öle gel. Burda hem okuyup hem çalışan yokmu başka dedim. Gıgı çıkmadı. Vardı mahallemizde Arif beyin oğlu vardı. Kütüphanede görevli. Demedim, yoksa eğer dedim tamam. Yoksa hemen iş başlamam lazım dedim. Git atelye şefine seni atelye de imtihan etsin dedi. Not yazdı bunu ver. İkinci bina ana binadan az ilerde uzun bir fabrika gibi. Bir dolu sıra sıra tezgah torna matkap,freze bol gürültü.Bağırdım sordum kim burada şef imtihan olcem dedim. İşaret ettiler. Verdim pusulayı eline Vedat imiş adı. Adın ne senin dedi Vedat usta. Vahdet dedim. Tamam usta sen şöle duvara doru dön bakalım bu trafa bakma dedi. Bir gıçıklık yapacak bakalım nola. Kulak kirişte döndüm bekledim. Çalışan makine durdu. Pırt tırt etti dön bakalım dedi Vedat usta. Çaktım manzarayı çalışan demen durdu usta suyu kesti makine sustu. Baktım ceryan girişine; Kontrol kalemi ile giriş tamam. Açtım girişin arka kapakta tek vida. 4 yada iki olmalıydı. O tek inide çıkardım. Baktım 3 faz bir nötür. Her şey tamam. Giriş ve çıkış uçlar yerli yerinde. Anlaşıldı baya zorlu imtihan bu. Makinanın ana şalterini indirdim. Bütin giriş uçlarını açık ettim. Temiz. Çıkış uçlarının da bakımını yaptım. Sadece nötr hattı kalmıştı. Eh artık bu su neye kesik battık batacaz. Son ucu açtım. Bir santim kadar yalıtılmış taraf sigara keğıdı ile izole edilmiş. Vedat Usta tebrik etti hayırlı olsun Vahdet usta deyip el sıktı. Aramıza hoş geldin. Bir İmtihan daha kazanmıştım hayatımda.