KONUŞMA VE DİNLEME ADABI
KONUŞMA VE DİNLEME ADABI
Yirmi yedi yıllık Türkçe öğretmenliği hayatımda dinlemeyi, konuşma ve not almayı öğretmeye çalıştım. Akşam CNN Türkteki tartışmayı izleyince ben ve benim gibilerinin emeklerimizin boşa gittiğine üzülerek tanık olup kanalı derhal terk ettim.
Efendim, Türkçe dersinin amacı, okuduğu, dinlediği ve gördüğünü anlamayı, anladığını da söz veya yazı ile başkasına anlatabilmeyi öğretmektir. Konuşmak için konuya hâkim olacağız. Dinlemek için de sabırlı, iyi niyetli ve geçekten öğrenmeye istekli olacağız. Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz. Yani, önce öğreneceğiz, fikrimizi öğrendikten sonra beyan edeceğiz.
Öğrencilerime şunu söylerdim sıkça: Türkçe dersi, konuşma, yazma ve demokrasi dersidir. Konuşanı sözünü kesmeden sonuna kadar dinleyeceğiz. Eksiği ya da yanlışı varsa not alıp. Onları sonra söz alarak düzelteceğiz. O nedenle konuşan öğrencinin sözünü öğretmen olarak ben bile kesmezdim.
Türkçe dersi aynı zamanda demokrasi dersidir. Belli bir sevgi ve saygı sınırını aşmadan, öğrenci olduğunu da unutmadan konuyla ilgili düşüncelerini her öğrenci serbestçe açıklamalıdır. Yanlışı ve eksiğini, önce öğrenci arkadaşları, yine de yanlışı kalmışsa öğretmeni düzeltmelidir.
Televizyonlardaki tartışma programlarının her konuyu bilen, değişmez, konuşmak ve konuşturmamakla özel görevli koca koca as elemanlarını görünce onlar adına utanıyorum. “Ben konuşurken herkes dinlesin ama karşı fikri savunanların konuşmasını parazit yaparak engel olayım, ya da akla gelen gelmeyen saçma sorularla konuşmacıya ne dediğini, ne diyeceğini unutturayım.” havasındalar…
Böyle davranırsak yaptığımız iş, tartışma değil, şahane bir gürültü olur. Gürültüden de kimse bir şey anlamaz. Boşuna zaman öldürmüş oluruz.
Parazitlere müdahale etmediğine göre oturum yöneticisinin amacı da bu mu acaba?
YORUMLAR
Çok önemli bir konu ki ben de televizyonlarda gördüğüm zaman çok rahatsız oluyorum inanın. Tabi hayatın içinde de böyle tipler karşınıza çıkıyor. Kompleksli insanlar daha saygısız gözlemlediğim kadarı ile... Manidar bir yazıydı kutlarım...