- 545 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
Direnen Umudum
Azalmışlığı tattığımda farkettim,yalnızlık yanı başımda duracakmış, ne kadar inkar edilsede insan derdini açacağı içini dökeceği birilerine muhtaç. Yalnızlık tercih klişeleri koskaca bir uydurma,insan için de olduğu durumu bilecek kadar dürüst olmalı kendine, yalanlar kırıp acıtmaya yarayan, en kötü duygusal şiddet.
Menfaatin çıkarın güdüldüğü evrende, masum kalabilmek ne kadar da zor ,kim maskeli kim gerçek,kim doğru kim yanlış.
Kendimi aynalarda bulduğumda muhasebe ettiğimde, ömrüm kadar direniş sağlamışım, özü sözü bir olmanın bedelini en ağır ödemişim,yalanlarım ya aklıma yada kalbime olmuş.
Birilerinden darbe alınca, öyle yapmak istememiştir, boşluğuna denk gelmiştir ani karar vermeyim belkide öyle biri değil anlık bir tepkidir, kendimi avuttuğum yalanlardı.
Umudumu yitirdiğim anlarda gideceğim yollara, yapmak istediklerimin hayallerinde uyuyup uyanarak ayağa kaldırdım, doğru mu yaptım bilmiyorum, tek bildiğim direniyorum bir savaşcı gibi ordu önünde kılıçsız sipersiz teslim olmamak için direniyorum..
YORUMLAR
Konya'dan Mersin'e dönüyorum otobüsle. Sırasıyla selamlıyor sarı sokak lambaları bir bir yanından geçerken. Yağmur şiddetle vuruyor, kafamı yasladığım cama. Bir anda zifiri karanlık. Karşıdan gelip, nereye gittiği meçhul arabaların ışıkları aşikar ediyor yere düşen damlaları. Tam o esnada internetim yeniden çekmeye başlıyor. İlk iş defter'e giriyorum. Yazınız denk geliyor birkaç okuma sonunda, bunu da okuyorum. Ve tüm bu yolculuğun melankolik havasına eş değer şu cümleleri hafızasına alıyor zihnim: 'yalanlarım ya aklıma yada kalbime olmuş..'
Elbette öyle oldu. Olmaya devam ediyor. Bi mukabele.
Saygılarımla..
Sözlerim yüreğim
Hepimiz uzun bir o kadar çetin bir yolculuk halinindeyiz, gideceğiniz yere sağ selamet varmanız dileğimle.
Teşekkür ediyorum yazımın sizde biriktiği etkileri bulmama sebep olduğunuz için..