- 477 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Biten Ömür
Seni özlemeye başladığım zaman yalnızlaştım
Oysa hiç yanımda olmayan birisiydin sen
Hiç ellerimi tutmamış
Hiç dilimde adını duymamıştın
Soğuk ve ölü bir hayattı bu
Umudumla ayakta tutmaya çalışıyordum
Sessiz sedasız saçlarım ağırmaya başladığı bir gün
Günlerin anlamsız olduğunu öğrendim
Her geçen gün kendi kendime uzaklaştığımı fark ettim
Çatlayan ellerimi
Gözlerindeki yalnızlığı
Şakaklarıma düşen yaşları gördüm
Ve bu ömrüme sadece yalnızlığı sığdırabildim
Sensiz geçen bu ömrüme
Sanki dört duvar arasındayım
Duvarlara attığım çeltiklerden sensizliğimi sayıyorum
Kaç gün, kaç hafta, kaç aydır
Hatta kaç sene, kaç ömür
Oysa özgürlüğe adım atar gibi seviyordum seni
Ama attığım her adımda yokluğunla karşılaşıyordum
Sanki bir barikatın ardındasın
Ve ben seni
bu dünyaya meydan okur gibi seviyordum
Belki de biten bir ömürdü bu
Zamanlı zamansız
her yerde yokluğunla savaşmak zorunda kaldığım
İbrahim Dalkılıç.
04.11.2019
21.05 İzmir