Dünya gerçektir.Hayat gerçektir.Yani Doğmak,yaşmak ve ölmek gerçek.Bu gerçeğin acıları,tatlıları,coşturanları,üzenleri,açları tokları var.Hayat dediğimiz değişken karmaşalar içinde yaşadığımız ve gerçek sandığımız yalanları da yaşarız.Kendimizi inandırırız o nun gerçek olduğuna.İnandığımız yetmez, bir de başkalarını inandırmak isteriz.Bunun için emeklerimiz var.Kimimiz kafamızı, Kimimiz diğer organlarımızı yorarız.Bu yorgunluklar saatlerce sürebilir.Yıllarca,hatta bir ömür boyu sürebilir.
Ben bu yalanın bir örneği olmak istedim.Adım Orhan.Yakıştırmam karacan.Beni sizler "karacan" olarak tanıyın istedim.Bu istek karacan yalanını doğurdu.Beni tanıyanlarınız oldu.Eğer meşhur olsaydım Karacaoğlan’ın yanında bir de Karacan olacaktı.Yıllarca anılacaktı.Hani bu durum bir Karacaoğlan özentisi de sanılabilir.Vezinli ve kafiyeli şiir yazmak bana çok sıkıntılı bir bir iştir.Ben hissttiklerini acele yazan biriyim.Bana önce güzel gibi gelir,sonra zamanla önemsiz olduğunu kabullenirim.Bir zaman sonra onlara şiir demem.Karacan olarak yaşamam yalan değil mi?
Aklıma gelmişken itiraf edeyim.Şiir de bir yalandır.Bunu kolay kabul etmeyeceğinizi biliyorum.Şiir güzel bir yapıttır.İnsanın kafasını çok meşkul eder.Hatta insanların ruhuna işleyen şiirler vardır.Amma yalandır.Bu yalanı ortaya çıkarana biz şair deriz.Yalancı demeyiz.Demiyoruz ve de asla diyemeyiz.
Hayatımızda gerçek sandığımız bu kadar değil.Heykellerin çoğu yalan.resimlerin çoğu yalan.Masallar yalan hatta hikayelerin bazıları yalan.Bunlar gerçek sandığımız yalanlar.Eksik,yanlış,Az veya çok abartılı yalanlar bize kendilerini gerçek gibi gösteriyorlar.
Bu kadar yalan dolu bir hayatta bırakın biraz da gerçekleri yalan sanarak yaşayalım. "o artık yalan oldu" deriz ya.Bakın örneklerime ! Ayhan Işık’ta,Sadri Alışık’ta yalan oldu.