Bir hatanın devamın da gelen hata silsilesi insan hayatını cehennemin öte yüzünün göstermekten öteye götürür siye düşünmeyin ve en büyük cehennem insanın içinde yaşadığı fırtınalardan ibaret olduğunu yaşın belli bir olgunluğa kavuştuktan sonra idrak etmeye başlar insan.

bununla birlikte insanoğlunun güvensizliği bir nebze olsa da acı hissini artırır
Hal böyle bir sunuma intikal etmişken vaziyeti insanın artık sevaplardan uzak günahlara yakın bir hayat tarzını benimseme icmalinin içine girmesi kaçınılmaz bir arzı hal olmuştur
Yani bizim yaşam tarzımız artık öyle bir değişmiş ki terazimiz şaşırmış günah işlemek artık bize sevap gibi bir şekle bürünmüş hatta öyle ileriye gitmiş ki ahlakı fıtratımız kokuşmuş bir köpek leşinde öteye gidemiyor konuşmalarımız davranışlarımız yani kısaca insanı insan yapan değerler gereğinde fazla unutulmuş temel ihtiyaçlarımız kalp olmamış da çoğunlukla cinsellik ve para üzerinde inşa edilmiş durum da ve bunu insani bir letafet diye birbirimize lanse etmeye çalışıyoruz

Hani keşke bazen oturup dini noktada değil de insani olarak düşünmek gerekir ben neredeyim ve nereye gidiyorum benim gidişatımın götürdüğü sonuç beni mutlu edebilecek bir eyleme sebebiyet verecek mi bunu unutmayalım herşeyin sonucunu yaşamamıza gerek yok bazen düşünür insan hatırlayalım ben bunu yaparsam bu sonuç ortaya Çıkar uzun vadede bana getirisi bu kadar ve ben de götürüsü bu kadar diye eğer gider gelirden fazla ise biliyorsunuz sonuç kötüdür çünkü bizim süremiz kusurlu kısıtlı herşeyi yaşayıp görme bir lüksümüz yok zararı yaşayı da değil de tahmin ederek vazgeçelim