İHTİMALLER YUTAK ZORLUĞU ÇEKTİĞİM (BİYOK) GİBİDİR !

• 17 Ekim 2019 Perşembe 18:35:49

Her fikre yolculuğum tesadüflerin ani heyecanların ve intizamsız bir şekilde oyuncağı olup çıkıyor. Daha çok bir zavallılığı ifade eden etrafımdaki o kalabalığı seyrediyorum.
Ve çağın her düşüncesini aşarak muhakkak beni sosyoekonomik birine bağlayan bir şeylerin var oluşuna takılıyorum. Hata bütün hareketlerimi de. Ona göre tahin etmeye mecbur kılıyorum.
Öyle böyle değil insanın üzerinde ki o büyülü teshirinden. Hiç kimsenin haberi olmayacak gibi, yine karşımda ki bu ruh halime bakınca, onun bir takım düşüncelere dalmış olduğunu görüyorum.
Ama sonu neye varıyor; Umut için çarelere aramam lazım da. Uçsuz bucaksız fikirlere nede olsa hoş geldin yanlarım vardı.
Başıma büyük bir iş sardırmak üzereyken abuk sabuk cevaplarla sükûnette doğru kaçar gibi yapıp iç sesimi dinliyorum. Bir var ki kötüler hiç zaman kayıp etmemeye aynen yavaş bir sesle ve ağır ağır tutunur sinir uçlarımdan da.
Nitekim her şey kendini anlatınca bir fevkaladelik kalmıyor. Hiçbir şeyin ehemmiyetti yok her hangi birini yakalayıp ve ona çatma fikrini dudaklarım kemirerek ve memnuniyetsizlik hissine usulca teslim ederken. Bir şeyler söylemek istiyorum da! Onu da gayet kibar bir ses tonu ile fakat buda nefesime büyük bir haksızlık olurdu.
Dünya, gibi algılama sistemini yer küreye sıkıştırmışım kendimle aynı akıbette uğramamak için sadece tenkitlere karşı sinirlendiğimi saklamayarak; etrafımdan yavaş kendimi bir o kadar da. Alıştıra alıştıra dönüyorum.
Işıkları yakıp birini görme cesaretini göstermediğimi iyi gizlenmiş edip, ayrıca güçlü durarak düşüncelerimi olmadık savaşlara sürüyorum. Ölüm sebebiyetim ben! İsterim ki etrafımda sadece temiz şeyler kalıversin.
Ama nerede?
Şimdi, düşünüyorum da. Herkes mühim işlerin peşinde, paraya pula yaklaştıkça sabırsızlığı artıyor.
Ben mi? her başarı sonucu bir kamçı darbesinin olacağını düşünür, ama kabul etmeyenlerin içine karıştığımı da daha iyi anlıyorum. Geride bıraktığım her şey aniden sisleniyor ve ellerimi başımın arkasına götüren savaşlara hayır! Diyemiyorum.
Bundan sonrası ruhumun beni götüreceği yerlere tahin olmamanın telaşına kapılmadan, sadece ve sadece maddi menfaatler ve manevi zevklere çareler arayama çalışıyorum. Şimdiye kadar yapamadığım yapmayacağım şeylerin geçmişte ki icraatının pek işe yaramadığı görülse de. Yüzümde ki çocuksu gülümsememle oracıkta veda etmem şiddetli olan bu tavırlarımı ayıklayıcı, yahut kendime acımaktan uzaklaştırdığını düşünce yaşayacaklarıma, hazırsın sinyalini vermiştir…