yaşam...

• 16 Ekim 2019 Çarşamba 10:29:37

Adalet senin beni sevmen değildir adalet yüreğini açabilmek paylaşmayı başarabilmektir.farklılaşmaktır sürüleşmeden toplumcu olabilmek eşitliği benimseyebilmektir. Sosyal adalet uluaşılması hedeflenen bir ütüpya değildir. Toplumsal gerçekçiliğin bizi götüreceği bir sonuçtur.sadece diktatörlüklerde emekçi ve emek görmezden gelinir hatta adalet kavramı tehlikeli ve sıkıntı olarak bilinir !
Hukuk açısından sosyal adaletin temeli eşit olurlulugudur. Eşti haklara sahip olma ve bu haklara ulaşma yetisi !
Kapitalizmde sosyal adalet sistemin yaralarıcı yönlerini devletin törpülemesi kitleler lehine sistem oluşturmasıdır diye düşünülebilir.
Kapitalizim toplumda bireyin uygulayıcı yönünü ele alır görünsede milyonlarca bireyin toplumda ekonomik bagızsızlıgı ve ekinselligi sağlaması mümkün olması farazi bir durumdur. Sermaye tüm topluma yayılma şansını kendine vermez .sermaye kümelenir ve o kümesel güçler kitleler üzerinde etkenleşirler.

Günümüzde üretim araçları kadar hatta ondan daha güçlü olan sermaye merekezleridir, bu merkezlerin finans güçleri toplumları hatta devletleri kendi yetki alanlarına rahatlıkla alabilmektedirler.
Sosyal devlet sosyal adaleti kendi var oluş gerekçesinde ana tema olarak öne çıkartan bir tüzel yapıyı benimser. Eşitlik emek paylaşım yaşamın olması gereken gereçleri degilmidir !

Tanrı esirgeyen ve bağışlayan yanını insana akıl verisini nasipliyerek vermiştir. Akıl uygulanışı mantık ve götüreceği hedef bilimsellik. Yaşamı bu çizgi üzerinde götürmeye çalışmak gerçekçi bir duruş olmaktadır. Edebiyat düşüncenin duyguyla yoğurulup öne çıkmasında önemli bir işleve sahip görünmektedir.sorgulayan ve aklı öne çıkaran bir yolculuktur bu !

Hangi eğitim size yaşamın verdiği olgunluğu verebilirki,bir onkolojik hastanın yaşam mücadelesini hangi tıp kitabı açıklayabilir hangi akedemik unvan algılabilirki ! Ah hayat bizi kendimize bırakmıyorsun. Korkutuyorsun. Halbuki biz yaşamak istiyoruz.

‘Aklımı bana bırak 2 obana bile yetmiyor ! nerede takıldı kaldı eylemim bu bilinç altı kavgalarım niye. Her katı ahlak varsalında bu sarsıntıları ne ruhumun .duvarlar niye yıkıma müsait. Yanılgı yaşamaktamı yoksa ölümdemi sürüklüyor olmazı !
Erkence yitirdi sevdiklerini doğru bildiği ne varsa anlamsızlaştı.

.Penceresinden baktığı sokak .sert bakışlarla cinselliğin saklıyan sıgara içmekten hiç vazgeçmeyen her öğlen sonrası uğradığı kafedeki ıslak keklerin bulunduğu cam vitrinin önünde masaya müdavim olmuş kadın.
Yılgın yetmezliğiyle yaşamın isteklerinde zorlanan bir ömür.

Konuşmayı başaramayan kadın ruhları. Kimsesizliğini kabullenmiş yitik ömürler.
İzdüşüm yaşanılabileni ötelere taşımanın bir sözcük bileşkeni başka bir şey değil.