Çare var mıydı?

• 12 Ekim 2019 Cumartesi 23:29:23

Kapkara bir yalnızlığın ortasındaki ışık aşk ve sevgi bizler tarafından yani insanlar tarafından nasıl tarif edilirse edilsin ama başka bir duygu başka bir şey bu anlatamadığın çare bulamadığın ve herkesin hayatta yaşayamadığı bir ilk gün sadece bir görüş bir bakış o buğulu gözlerde o karanlıkları aydınlatan şey zaman ve mekân önemli değil sadece yaşananlar ve duygular ve ilk karşılaşma sadece özlem ve ona yaklaşma isteği aslında özlemde içinde bulunduğun o durmadan kurtulma isteği belki de ilk karşılaşmayla genç adam içindeki yalnızlığa içindeki o duygulara hitap eden kişinin karşısındaki kişi olduğunu anlar.

O günden sonra yanından hiç ayrılmak istemez, o gün büyük gün bir akşamüzeri önce ellerin sonra dudakların birleştiği o büyük gün tarh 21 ağustos belki bir yaz aşkı yaşıyordu, ama pek alışık duygular içinde değildi genç adam ümit vermek istemiyordu genç kıza çünkü aralarındaki aşılamayacak engeller ve sorunlar olduğunu biliyordu, duygular işte ne kadar engellesen de ne kadar kısıtlamaya çalışsan da bir türlü yapamadığın o duygular, zaman yavaş yavaş ilerliyordu.

Genç adam ne kadar uzaklaşmak istese de bir türlü başaramıyordu bunu ve en sonun da o da itiraf ettiğini bir volkanın patlarcasına ben de buradayım dercesine aşkına çok sevdiği kişiye ben de seni seviyorum diyebilmişti en sonun da yaşananlar sanki bir rüya bir hayal gibiydi tarifi mümkün olmayan duygular yaşanıyordu aşkın en derinini en imkânsızını yaşıyorlardı genç adam ve genç kız ama hayat işte 1,5 yıl devam eden o büyük aşkın en sonunda genç kız sadece kendisin den bekleneni yapıyordu.

Başka birisiyle olacaktı genç adam ise tekrar yalnızlığın o karanlığın içine gömülüyordu ve sadece birbirlerine sonuna kadar diyebildiler ve keşkelerle başlayan bir sürü şey söylediler ama hiç birisi çare değildi sadece bir birlerine duydukları o engin sevginin tarifini yapmaya çalışıyorlardı çünkü adam evliydi ne kadar kaçmak istese de başaramadı kızdan kaçmayı çünkü o da bir insandı ve sevmeye ve sevilmeye onunda ihtiyacı var dı..

Sami Arlan..