ARAP BEDEVİLERİNİN TÜREK DÜŞMANLIĞI NEREDEN KAYNAKLANIYOR?
-------------------------------------

OSMANLI ve TÜRKLER .
Gerçekte iki farklı Osmanlı vardı. Halifeliğe kadar olan Osmanlı, namı-ı diğer Türk İmparatorluğu ile Halifelikten sonra Araplaşan İmparatorluğumuz… Ve Araplaştıkça daha çok batan koca İmparatorluğumuz… Aslında Türkler için her şey güzel gidiyordu ta ki Halifelik sevdasına düşülene kadar… O günkü şartlarda Halifeliği olmazsa olmaz gören Yavuz Sultan Selim ile akıl hocası Şeyh İdris-i Bitlis-i ve diğerleri Memlüklülerin elinden Abbasi halifeliğini almak için Mercidabık ve Ridaniye savaşlarını tertip ederler.... Bu savaşların sonunda, kılıç zoruyla artık halifelik Türklerindir. (1517) ama çok büyük bir sorun çıkar, çünkü Arap dünyası halifeliğin kendilerinden alınmasına şiddetle karşı çıkar ve Türk halifeye biat etmek istemezler. İşte bu sorunu çözmek, Arapları, Türk halifeye bağlamak için Arapların da kabul edeceği bir orta yol bulunur. Bu yol Mısır’dan ve Arap diyarlarında seçilecek iki bin civarında ulemanın, Mollanın, Ebu Suud Efendilerin İstanbul’a davet edilerek, para, mal, mülk, arazi de verilerek kalıcı olarak yerleşmelerini sağlanır... İmparatorluğu Araplaştırmak, diğer bir değişle Türk İslam’ı terk edilerek, Arap İslam’ına doğru evrilmesini, dönüştürülmesini sağlamak konusunda anlaşırlar. Bu projeyi Araplar da destekleyince proje hayata geçer ve maalesef bundan sonra artık imparatorlukta “bugün de kısmen olduğu gibi” Türk kelimesi yasaklanır, “Türk’üm!” “Türkmen’im!” diyen Kızılbaş diye aşağılanır, dışlanır, kafası kesilir. (Bu dönem sadece Kuyucu Murat Paşanın “Türk’üm ! ” “Türkmen’im ! ” dedikleri için kafasını kestirip, kuyulara doldurduğu insan sayısı 158 bindir.) Maalesef Osmanlının son 350 yılı ilk 250 yılın aksine Türklere zulümle geçer, sıkı bir Arap tandanslı mezhepçilik kurulur... 1603 yılına gelindiğinde artık Ehli Beyt Türk Tekkeleri yasaklanır kapatılır, yerine Halid-i Nakşi Kürt-i Tekkeleri kurulur. Yine bu dönem Kürtlere sayısız imtiyazlar verilir, 1839 birinci Tanzimat Fermanına kadar Kürtler askerlikten bile muaf tutulurlar (Kürtlere Şah İsmail diyeti ödenir…) Yine bu dönem Türkler, saraydan, ordudan ve müesses nizamdan tasfiye edilir… Türklerin askeri ve siyasi gücünü kırmak için bu Arap mollaların fetvalarıyla, serdengeçti birlikleri sadece Türklerden oluşturulur ve en ön safta savaştırılır, böylece kırdırılırlar, ganimet bile toplatmazlar… Ganimeti de saraylardaki Arap mollalar ile işbirliği yapan yeniçeriler kendi aralarında paylaşırlar… Ordudan, saraydan ve müesses nizamdan yavaş yavaş tasfiye edilen, kafası kesilen, sürgün edilen Türklerin bir kısmı bu mollalara kızar ve canını kurtarmak içinde Kürtleşmeyi ana stratejik hedef olarak seçerler. Bu aşiretler ve boyların en büyükleri Avşarlardır, Halaçlardır, Mukri, Bayat, Beğdili, Evya, Yıvadır… Buna tarihimizde “Ekrad Türkmanlar” denir… Yine Kelkit’ten Hakkâri’ye kadar olan bölgede yaşayan Akkoyunluların büyük bir kısmı İran’a gider. (Bugün dünyanın en büyük Türk nüfusunun yaşadığı başkent Tahran’dır…) Böylece yüzyıllarca başımızı ağrıtacak Kürt sorunu ve Alevilik bu politikalar sonucu gelişir ve büyür. Osmanlı öyle bir açmaza düşmüştür ki, ne halifelikten vazgeçebilir artık ne de imparatorluğun kan kaybetmesini durdurabilir; çünkü imparatorluğu kuran asli unsur Türkmenler dışlanmıştır, mezhepçiliğe kurban edilmiştir… Mollalar, başta matbaa olmak üzere bir sürü saçma sapan fetva verirler… Ve sonuçta Osmanlı’ya Rönesans’ı ıskalatırlar, Rönesans’ı İngiltere kapar… (Matbaa Osmanlı’ya ilk kez 1480’de Yahudiler ile gelir, sonra 1527’de Ermeniler matbaaya kavuşur ve 1563’te ise Rumların matbaası vardır. Bu meşhur mollalarımız her seferinde yeni bir fetva ile bizimkilerin matbaaya kavuşmasını engellerler, ta ki Batı Rönesans’ı ve aydınlanmayı yakaladıktan, yani 240 yıl sonra 1727’de İbrahim Müteferrika’nın çabaları ile matbaaya kavuşuruz; ama bilgiye sahip olmak için artık çok geçtir… 11 Eylül 1683, Şimdi açıkça şu soru sorulmalıdır; 1299’dan 1683 Viyana Bozgunu’na kadar savaştığı tüm savaşları kazanan bir ‘’Türk imparatorluğu’’ Osmanlı varken; neden son 250 yılda girdiği tüm savaşları kaybedip, bir de kurtuluş savaşı yapmak zorunda kalmıştır?!… (Osmanlı bu dönem; yani yaklaşık son 250 sene, 1683 Viyana Bozgunu’ndan, nihayet 1922’de Ankara, Haymana Ovası’nda yapılan Sakarya Savaşını kazanana kadar tüm savaşları kaybetmiştir.) Acaba; Halifelik ve akabinde yürütülen Türk düşmanı, Arap tipi-mezhepçi politikalara dönülmeseydi koca bir imparatorluk batar mıydı? Ve yine; Yunus Emrelerin, Hacı Bektaşilerin, Seyit Gazilerin, Ahmet Yesevilerin… İslam’ı, İslam değil miydi? Osmanlıyı kuran Şeyh Edebalilerin İslam’ı, Akşemseddinlerin İslam’ı İslam değil miydi de Ebu Suudlara teslim edip batırdık koca İmparatorluğu… Bugün de aynı sürecin devam etmesi tarihten hiç ders almadığımızı göstermektedir.

Pir-i Türkistanlı Ahmet Yesevi der ki: “Din bir seçimdir, ama Türklük kaderdir!” İşte bu yüzden ‘’Arap sevici mezhepçi” değil, Cumhuriyet çiyiz Türküz, Atatürkçüyüz .

Ne Mutlu Türküm diyene...

(alıntı)

Merhaba Kıymetli Yazarım

Bir dikkatimi çeken noktada Yahudiler hakkında düştüğünüz cümleler

Bizde bir problem vardır

Araplaşmış, dinsel duygularla harmanlanmış biçimde Araba laf gelecek diye aklı çıkan insanlarda bir Yahudi karşıtlığı olduğu gibi Yahudilere entelektüel nedenlerle yakınlık hatta hayranlık duyanlarda da bir Arap nefreti bulunmakta (kuşkusuz yorumunuzdan dolayı şahsınıza dönük söylemiyorum)

Yahudi aleyhtarlığına (anti Semitizme) temelde karşıyım

İsrail ve Siyonizmede aynı zeminde karşıyım elbette

Buna karşın gündelik yaşamda bir Yahudi bireyi, vatandaşı bende bir olumsuzluk uyandırmıyor

Yine Yahudilerin özellikle son asırlarda evrensel düzlemde bilimsel, felsefi, sanatsal üretimine de saygı duymak bir yana, istifadeye her dem açığım

Bunun gibi Arap devletlerine, milliyetçiliğine, Arap kültür emperyalizminede karşıyım, dilde elbette Türkçeciyim, Arapça ile dinin birbirine karıştırılmasına da karşıyım

Ne ki, bir insana, onun ferdi varlığına Arap diye karşı değilim

Çünkü hangi ırkın mensubu olacağımız elimizde değil, Türk olmayıp Arap olsak nasıl düşünür, hissederdik? Efendim! Şimdikinden daha kötü olmazdı demeyelim!

Diğer yandan, Hz. Muhammet Veda Hutbesinde açıkça Arabın Arap olmayana Arap olmayanın da Araba herhangi bir üstünlüğü bulunmamakta, insanları birbirine üstün kılan iman ve amelleridir demekte

Kur'an ve Peygamber bir Arap üstünlüğü sunmazken asırlar geçtikçe kaleme alınan derlemelere muhakkak bir yükseklik tanımak ne kadar gerçekçi ve geçerli olur?

Yine Hz. Muhammet'e atfedilen sözlerden biri, sözlerinin kaleme alınmasını, kâğıda dökülmesini sağlığında kabul etmediği hususudur ki, nice şeriatçı dahi bunu reddetmez,

Hadis saygın bir dinsel alan olmakla beraber, Hadis eserleri Peygamberden en az bir asır, hatta iki asır sonra nakşedilmişken bunların duruma göre Kur'an-ı Kerim'in dahi önüne geçmesi ya da geçer görünmesi enteresan bir olumsuzluktur

Görünen o ki, Arabın İslam öncesi tarihinden gelen kavmiyetçilik hastalığı Hz. Peygamber döneminde küllenir, ve fakat Peygamberimizden sonra özellikle Emevilerle birlikte yeniden harlanıp, alevlenir



Yine Yahudilere dönersem; biz Türkler kadar Yahudilere kucak açan, kol kanat geren bir millet yeryüzünde yok

Osmanlı'da İspanya maduru Yahudilere kucak açar, Cumhuriyette aynı ilgi, alakayı gösterir şüphesiz

Bu anlamda bizdeki Yahudi karşıtlığı hiçbir dönemde devlet otoritesinde aradığı karşılığı bulmayıp, bazı toplumsallıkta lokal düzeyde cereyan etmekte

Zaman zaman Filistinlilerin zulme uğraması kapsamında Naziler bunlara iyi etmiş denir, ki tasvip ettiğim bir husus değil

Çünkü o konuda da bilgisisiz, modern Siyonizmin türlü entrika ve provokasyonlarını algılama noktasında yetersisiz

Osmanlı'nın çöküşünde ve tarih sahnesinden çekilmesinde kuşkusuz iç dinamizmin kaybolması yanı sıra, İngiliz/Yahudi sistematiği temel bir etkendir

Diyorsunuz ki, Yahudilerle bizim millet olarak herhangi bir savaşımız yok

Yahudiler hemen hiçbir çağda askeri özellik gösteren bir kavim değildir ki hocam

İktisadi, siyasi, diplomatik ögeler Yahudiyi harekete geçirir ve dahi tabiatını tayin eder

Hani bizde bir söz vardır, "İki Türk bir araya geldi mi devlet, iki Yahudi birleşti mi şirket kurar" denir ya

Demem o ki, Yahudi meydan muharebesi vermez

PKK terörünün ardındaki unsurların başında İsrail/Siyonizm gelmiyor mu?

Peki ya yüz yıl önce içimizde Türkçülüğün, Turancılığın bayraktarlığını yapanlar arasında kimi Yahudi/siyonist hahamlar yok mu?

Ben Türkçülüğe/Turancılığa karşı değilim hocam, Ne var ki Yahudi siyonist/haham Türkçüye/Turancıya şiddetle karşıyım

Bunlar Osmanlıyı siyaseten çökerttiler, İngilizle beraber

Dünya üzerinde 19'uncu asrın sonlarından itibaren Yahudi düşmanlığını bu Siyonist lider ve örgütler organize eder. Rusya'da Amerika'da, Avrupa'da aynı dönemde Yahudi düşmanı yükseliş Hitlerle olacak iş midir?

O yüzden ben Nazileri de Siyonistleri de lanetlerim, hep birden hani

Kaldı ki, Nazilerin katlettiği Yahudiler genel olarak Aşkenazi, Doğu ve Orta Avrupa Yahudileridir, bir görüşe göre tarihte Yahudi dinine girmiş Hazar Türklerinin devamı olan topluluklardır

Korkarım ki, Naziler önemli ölçüde Türki kökenli bazı Musevi toplulukları katleder ve biz burada Naziler Yahudilere ne iyi yaptı diyerek hokkabazlık yapmaktayız

Bu bağlamda arz ettiğiniz Hazar Türkleri Yahudileri ya da Gagavuz Hıristiyanlarına muhalif değilim

Amma velakin B'nai B'rith, Bilderberg Yahudiliğini hiç sevmem

Çünkü bu damar bulunduğumuz coğrafyada Arap, Türk. Müslüman ülke ve toplulukları çorba gibi karıştırırken, biz burada Yahudi'den ne kötülük gördük/görüyoruz ki dersek fena halde yanılırız

Yahudi/Siyonist evrensel damar tohumu çoktan atıp çekip çıkmış, biz içeride türlü ideolojik doğrultularda birbirimizi yiyoruz ve diyoruz ki, Yahudi bana ne yaptı?



Bu arada değerli hanımefendi

Sayfanızı işgal etti isem affola

Saygı ve selamlarımla...

levent taner tarafından 10/11/2019 1:45:57 PM zamanında düzenlenmiştir.

Curcan ve Talkan katliamlarına değinmektesiniz haklı olarak

Bu konulardan bizde resmi tarih söylemlerinde bahsedilmez evet

Ya da hemen hiç demeli belki de

Çünkü Arapların Emevi devleti evresinde sert ve kıyıcı oldukları yönünde türlü örnekler vardır tarih yazımlarımızda

Sünni İslam tarih anlatısı da Emevi devrini yumuşak, naif bir evre olarak anlatmamakta

En başta Kerbela/Hz Hüseyin mevzuu bağlamında

Kimi zaman yansıtıldığı gibi Sünni İslam çevrelerinin Emevi devrine karşı sıcaklık duydukları doğru değil

Yalnızca kurucusu Muaviye'nin Hz. Peygamber devrinde müslüman olması, sahabeden olması bahsi dairesinde bir saygı vardır ki, bu dahi bir Muaviye sevgisi değildir

Salt Şii/Alevi yapılarda değil Sünni muhitlerde de Hz. Ali'nin saygınlığı ve yüksekliği, muhabbeti Muaviye'yi en iyi şartlarda dahi fersah fersah aşar kanaatimce

Sıffın savaşında Hz. Ali'yi ve ordusunu alt edebilmek adına mızraklara Kur'an sayfaları taktıran Amr İbnül As'ın önerisiyle Muaviye'den başkası değildir

Ne ki, dediğim gibi Hz. Peygamber devrinde müslümanlığı kabulü bağlamında sünni İslam anlayışı Muaviye'ye saygı duymakta, amma velakin bu bir sevgi muhabbetine dönüşmemekte

Sünni İslam toplumsallığında da sevgi ve muhabbet Hz. Ali ve evlatlarınadır

Şu kadar ki, Muaviye sonrası Emevi tarihine karşı bizdeki sünniİslam algısı genel olarak olumlu olmadığı gibi, olumsuzdur da

Dikkat edilirse eğer, ülkemizde erkek isimleri arasında Ali, Hasan, Hüseyin o kadar yoğunken, Muaviye, Yezit, Mervan gibi isimlere hiç rastlanmaz

Emevi devleti iç ve dış zulmünden dolayı kısa ömürlüdür de

Yalnızca Ömer Bin Abdülaziz adlı halifeye değer verilir, adaletli bir yönetim gösterdiği bahsi kapsamında açıkçası

Nihayet Emeviler bir başka Arap sülalesi Abbasiler tarafından katliam kertesinde iktidardan uzaklaştırılır

Abbasilerin kurucularından Horasanlı Ebu Müslim'e sorarlar:

Emeviler neden yıkıldı?

“ ‘Onlar, zarar vermeyeceklerinden emin oldukları için dostlarını kendilerinden uzak tuttular. Kendilerine bağlamak ve kazanmak için de düşmanlarını yakınlaştırdılar. Yakınlaştırılan düşmanları asla dost olmadı. Ama uzaklaştırılan dostlar zamanla düşman oldu. Herkes düşman safında birleşince yıkılmaları mukadder oldu.’”

Görünen o ki, Emevilerin zulmü salt Arap olmayanlara karşı değil, Araplara dahi sirayet etmekte

Dolayısıyla, sadece Arap milliyetçiliği üzerinden okunası değil bence

Arap olmayan topluluklara karşı olan bölümünde elbette kavmiyet duygusu etken

Kur'an ve Peygamberin konuya bakışında soy ve kavmiyete karşı saygı ve bağlılık elbet vardır

Ancak ırkçılık, kavmiyetçilik kertesinde değil bu

Oysa Emeviler evresinde islam öncesi Araplara ait kavmiyetçilik yeniden hortlamakta

Hiç şüphesiz eski çağların meşhurlarından talan ve yağma siyasetide cabası

Bu bağlamda Emevi devrinde Türklere karşı da kıyıcı bir siyaset izlendiği doğru ve gerçek

Ancak bu katliam evrelerinde Türklerin İslama geçtikleri yanlış

751'de bir çırpıda Müslümanlığa girdiğimizde yanıltıcı olmakta

Abbasi devleti evresinde birkaç asır almıştır Türklerin İslama girmesi

Şöyle ki, Abbasiler Emeviler gibi şiddet ve kıyım siyaseti izlemezler

Bilakis, ilk birkaç asrında yoğun bir ilim/kültür hareketi de karşımızdadır

Gerek Abbasiler gerekse İspanya'da Endülüs safhası felsefe ve bilimsel gelişimin Arap İslam alemi kanalıyla yürüdüğü, yürütüldüğü bir dönem olmakta

Bu konuyla ilişkili olarak 19'uncu asrın Alman sosyalisti August Bebel tarafından kaleme alınan "Hz. Muhammed ve Arap İslam Kültürü" adlı eser hayli dikkat çekici olmalı

Hiç kuşkusuz bu Abbasi/Endülüs canlılığının ardında gayri müslim kaynaklı büyük bir tercüme evresi ve beraberinde Hint/Yunan kökenli antik düşünsel mirasın Arapçaya aktarılması önem arz eder

Nihayet Abbasiler ve Endülüs İspanyası bu canlılığı ve iç dinamizmi yitirdikçe dış saldırılarla yıkılıp tarih sahnesinden çekilirler

Endülüs'de Araplarla beraber Yahudilerin emeği de önemli iken bu emek ve dinamizmin çökmesiyle beraber Haçlılar tarafından yıkıma uğratılırlar

Aynı şekilde Abbasilerin Moğol hücumlarıyla yıkılması da böyle bir iç çöküntünün devamı özellik gösterir

Bana göre ilahi işaret şu şekilde tecelli eder:

Abbasi'nin 11'inci asırda Selçuklunun askeri egemenliği altına girmesi yüce Tanrı'nın ikazıdır

Ne ki, yıkılışın devamı süreci Moğol tasallutunu getirir

Bizde sünni İslam çevrelerinin sandığı gibi Moğollar yüzünden Abbasi ve hatta İslam uygarlığı çökmüş değil, medeniyetin ışığını yitirenler askeri istilalara maruz kalırlar

Bakın Kur'an-ı Kerim'de Maide Suresi 54'üncü ayet ne der:

"Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse bilsin ki Allah öyle bir kavim getirecektir ki Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler; müminlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı vakarlıdırlar; Allah yolunda cihad ederler ve hiç kimsenin kınamasından korkmazlar. İşte bu Allah’ın dilediğine verdiği bir lutfudur. Allah’ın lutfu geniştir; O, her şeyi bilir."

Nihayet, bu ayet-i kerime bin yıllık Türk İslamına vurgu değil midir acaba?

Evet Türkler şeklinde bir ad koyma mı? Değil elbette

Ne ki, insafla hükmedelim

Tarif mazide Müslüman Türk'ü göstermez de kimi gösterir?



Saygı ve selamlarımla...

Vaktiyle gazeteci Hadi Uluengin'e ait olarak anımsadığım bir yaklaşım aklıma gelmekte

Türkler ve Araplar birbirinden neden hoşlanmaz/sevmez gibi bir soruya dayanıyordu bu

Arapların dinlerini verdikleri bir kavmin siyasi/askeri egemenliği altında asırlar geçirmiş olmaktan muzdarip, Türklerin ise askeri/siyasi düzlemde hakim oldukları bir milletin kültürel vesayeti altına girmekten dolayı ızdıraplı oldukları şeklinde bir yorum yapıyordu yazar

Kuşkusuz yazarımızın sözleri Allah kelâmı değil, yanılmaya, sorgulanmaya açık olmalı hani

Ne ki, oldukça hatta neredeyse tamamen doğru ve sıhhatli bir yaklaşım olarak gördüğümü söylemeden de geçemem

"Bülbülü altın kafese koymuşlar, "ah vatanım" demiş" sözü pek meşhurdur bizde

Efendim! O, bülbül için geçerli dememeli bence

O zaman ortada ne teşbih kalır, ne mecaz, ne de sembolizm

Yeryüzünde hiçbir millet tarihin herhangi bir evresini başka bir milletin egemenliği altında geçirdiği için hoşnutluk duyuyor değil

"Tarih galiplerin yazdığı bi kitap. Zafer, arkasından bıçaklanan masum düşmanların cesetleri üzerine atılan yapma çiçeklerden bir çelenk." der Cemil Meriç

Türkler çağlar boyu hakkaniyetlidir elbet, hoşgörülüdür de
Ne ki, Cemil hocanın söylemindeki derin gerçekçiliğe sığmayacak bir millet, kavim, ırk olduğunu da sanmıyorum açıkçası

Bunun gibi

"Aslanlar kendi hikâyelerini yazmadıkça, avcıların hikâyelerini dinlemek zorundayız." der bir kabile atasözü

Bu sözünde aslanlar ve avcılarla ilgili olduğunu düşünmek kargaları dahi güldürecektir

Tüm milletleri kavrar ve kapsar, Türkleri, Türkleri de zannımca

Bunu demek Türk olmaya, Türklüğüyle gurur duymaya engel değildir

Her milletin bir milli duygusu, aidiyet/kavmiyet hissi vardır elbet

Ve bu milli psikoloji yeryüzünde en büyük yükseklik/zirve olarak kendi varlığını hisseder

Doğal olarak milli şuura dönüşümü de böyle olacaktır

Elbette bilimsellik, gerçekçilik bir değerdir ama her şey değildir de

Şu kadar ki, milletler birbirleriyle etkileşime girdikçe birbirlerinden beslenmekle beraber, yer yer birbirlerine kızmazlar mı acaba?

Ne çare ki, bu duygular her milletin harcında, hamurunda vardır

Orta Asya'da iken en çok Çinlilerle hırlaşırken

Ön Asya'da Arap ve İranlılarla, Anadolu'da Bizans ve Yunanla, İmparatorluk halini aldığımızda ise Ruslarla en büyük hasmane duyguları yaşadık, doğaldır da, tek taraflı olduğunu ise zannetmiyorum...

-DEVAM EDECEK-

Merhaba Kıymetli Hanımefendi

Görüş sahibi olmak insanın temel ve tabii haklarından biri şüphesiz

Bu anlamda yazınızda ifade ettiğiniz biçimde suçlanmak, yargılanmak son derece yersiz ve anlamsızdır derim

Hangi inanca ve fikre bağlı olursa olsun insanlar egoyu değil sahip oldukları değerleri yüksek tutmalı

Hoşgörü ve adalet insan kazanmanın hatta kaybetmemenin kesin ve emin yoludur kanımca

Bu anlamda bir fikrin mümessili olmanın yanı sıra medeni cesaret sahibi olduğunuza da şahsen inanıyorum ben

Ancak sunmuş bulunduğunuz görüşlerin sıhhati konusunda aynı biçimde müspet düşündüğümü söyleyemem

Son derece uçlarda gezinen, açıkça duyguyu aşıp ciddi, tutarlı, sağlam bir düşünceye dönüşen yaklaşımlar bulamadım yazınızda

Spekülasyon dozu yüksek görünmekte bana, tam tersine olarak

Mesela başlık

Neden Türklerin en büyük düşmanı Araplar?

Daha ortalama çizgide, Araplar Türklerin düşmanıdır söyleminin yanlışlanması daha meşakkatlidir bilakis

Herhangi bir konuda birden ona kadar puanlama yapsak bir ve onu kolayca kullanmamakta fayda görürüm

Ara değerler bizi hiçbir dem bozmaz derim

Tıpkı bunun gibi, Araplar Türkler'in düşmanıdır önermesinin mümkünlüğü çok daha yüksekken; Türklerin en büyük düşmanı Araplardır demek oldukça zayıf bir yaklaşım olacaktır

Her şeyden önce tersinin de az çok doğrulanması gerekmez mi?

Arapların da en büyük düşmanı Türkler olmak icap etmez mi?

Değil halbuki

Türkleri dörde ayırsak, önemli bölümü Araplara karşı belli bir mesafe duysa dahi Arap düşmanı değildir, diğer önemli bölümü ise Arapları sevmese bile yine Arap düşmanı koyuluğunda değildir, Arap düşmanı olacak üçüncü bir kesim ise dünya ırkları içerisinde en çok Araplara karşı husumet duymazlar sanırım, dördüncü bir kesim ise en çok Araplara olumsuz olup artık nefret derecesinde olsalar dahi azınlıkta kalırlar zannımca

Ve yine zannımca, Arap dünyasında da böyle bir duygu ve değerler zemininde bir Türk imajı derecelendirmesi yapılması icap eder ki, aksi halde Türklerde Arap imajı tasnifiyle bu denli bağdaşmaz bir Arabın Türk algısı mutlakçılığı bizi bilimsel çizgiden hızla uzağa düşürür, şeklinde düşünmekteyim...

-DEVAM EDECEK-