Ceviz Kokulu Eller

• 6 Ekim 2019 Pazar 01:23:36

Yarın bize geliceklermis. Teyzem, enistem ve enistemin ilk karisindan olan oğlu Muzaffer. Epey olmuştu görmeyeli en son köyden giderken görmüştüm. İlk sevdam, Muzaffer. Sevemedim ondan gayrısını. Ama o unutmuştur beni, onca zaman hatirda mi kalırım ben şehirde ne de çok fosforlu kız vardır şimdi. Sabah oldu sacimi başımı taradim al yazma da bağladım. Babam seslendi Cevdet Emmi’ne git kızım ceviz soyacaklarmiş yardım edenleri yokmuş. Gittim, al yazmamla, yeşil fistanimla. Döndüğümde hava kararmıştı tıpkı ellerim gibi. Gitmişlerdir şimdi diyordum ki anam seslendi. Kızım seni verdik Muzaffer’e dedi. Üstünü başını düzelt şerbetleri de al içeri getir dedi. Sevinsem mi aglasam mi bilemedim gözlerim ellerime baktı nasıl da çıkarım şimdi bu ellerle! Babamın sesi yükseliyordu içeride belli ki beni bekliyorlardi. Sündürdüm fistanin kollarını geçirdim ellerime; aldım tepsiyi, içeri girdim. Utana sıkıla verdim şerbetleri, çıktım. Garibine gitmiş Muzaffer’in ellerim. Ardimdan gelmiş Önce irkildim sonra utandim, ellerimi bir çırpıda sakladım ardima. Ceviz karası dedim o sormadan. Tuttu ellerimi yüzüne götürdü içine çekti nefesini. Kurban olurum ceviz kokan ellerine dedi.