Hümanizm; on dördüncü yüzyılda İtalya’da doğan, insanı evrende tek ve en yüksek değer olarak gören, insanı geliştirme ve yüceltmeyi amaçlayan bir düşünüştür.
Hümanistlere göre sanatın ve edebiyatın asıl konusu insandır. İnsan, özünde mükemmel bir varlık olabilme potansiyelini taşır. Edebiyatın amacı insanı bu mükemmelliğe doğru götürmektir.
İnsan sevgisinden yola çıkan hümanistler, içinde yaşadıkları çağa, topluma, yerel ve ulusal değerlere uzak kalmışlar ve evrenselliği hedeflemişlerdir. Hümanist eserlerde antik Yunan ve Latin sanat edebiyatından, düşünürlerinden örnekler görülür.
Hümanist Edebiyatın konusu ve temeli insandır. Hümanist yazarlar, daha çok evrensel konuları işlemişlerdir. Hümanizm insanlık aşkıdır. İnsanlığa sevgi ve insanı bütün sevgilerin üstünde sevmektir.
Hümanizm, eski yunan ve Latin dillerini inceleme eski yunan ve Latin eserlerini araştırma konusu yapma sanatıdır. İnsanlığın kendini buluşu, kendi öz cevherine dönüşü ve bir bakıma insan mantığını kendi sanatına taptırma demektir.
1989/İstanbul