DİNMEYEN ÖFKEM

• 23 Eylül 2019 Pazartesi 12:21:30

Dinmiyor…
Öfkem aklımın önünde kara bir perde gibi.
Kinim öyle büyüyor ki içimde, orman yangını gibi artarak devam ediyor.
Bu yangın ikimizi de yok edecek.
Sindiremiyorum olanı biteni, evet, şurada haklıydı diyeceğim zerre kadar bir bahane yok.
Kabul etmem imkansız bana ettiğini.
Etimi kemiğimden ayırsan bu kadar acımazdı canım.
Hani, neşteri vursaydın bağrımın üstüne, narkozsuz…uyuşturmadan. Yine de bu kadar acı vermezdi inan.
Alkole esirim aylardır. Günlerdir gün yüzüne hasret gözlerim.
Sinirlerim harap, duygularım tarumar, hislerim paramparça.
Pul pul dökülüyor yüreğim içimde.
Gün gün eridiğini hissediyorum kalbimin.
Ruhum örselendi.
Bu, bu katlanılmaz bir şey.
Aklımın kıyısına vuruyor ölü hücrelerim.
Can çekişen bir balık gibiyim.
İçime sığmıyor işte, aklım kabul etmiyor.
Ruhumsa adeta isyan bayrağını sallaya sallaya ben buradayım diyor.
Neler ettiğinin farkında bile değilsin. Yazık.
Yüreğimdeki köşkün çoktan alev aldı.
Eridin, bittin, küle döndün. Soğudun için için.
Yüzünde tebessüm bile sakil duruyor hayal edince.
Mutlu olduğuna inanmamı bekleme, ki; tanrıdan tek dileğim kaldı.
Umarım öldüğünü duymak yazıyordur alnımda.
Mezarına bırakacağım tüm kinimi, öfkemi.
Belki o zaman soğur yüreğimin yangını.
Sevmek böyle değil diye belki kınarlar beni bilmeden.
Evet, bana yaptıklarını sır ettim. Konuşmayacağım kimseyle.
Umarım herhangi bir gün
Umarım herhangi bir zaman diliminde kesişmez yolumuz.
Yüzüne tükürmek için yaşıyorum…Bilesin…
Kutsal bütün değerler üzerine ant olsun ki; yüzüne tükürmek için yaşıyorum
Ardını iyi kolla, köşe başlarına iyi bak.
Eğer bu dünyada kul hakkı diye bir şey varsa…
Haram zehir zıkkım olsun…
Sana hakkımı helal etmiyorum, cümle alem duysun.