Makberiyat alemi öyle kılcal bir noktadadır ki geriye yönelik bütün nizamlar o yönde hareketliligini saglayıp ileriye yönelik adım atarak aynı yol çizgisinde baştan diger sona dogru adım atıp durur ;lakin doğu külturünde makber alemi psikolojik manada herkesin ayrı bir ruh emojininde ve fiziksel manada ruha canlılık katan bütün uhrevi dünyada rengin eskimiş görünümünde ve tanrı faaliyetinden uzakta iken dogu kültürüne görünüm kazanmiş tikel ve ritüel manada büyüleyicilik katan sonsuzluğudur.bu sonsuzlugun mizanında doğu kültüründe yerleske kurulmuş bir sürü düşünce ,alışkanlık,mizaç söz,denetimle yönetilen ve de yer etmiş davranışlar
bulunmaktadır.bu nizamda eski bir adet ve kişiliğin kimliğinde oturtulmuş yeni bir hengameye ve bu hengamenin ileriye yönelik değişimine gerek yoktur.kendi pozitifliğinde kendi kimliğine sahibe olup bu dünyanın felsefesine ve inancina muzdarip çıkıp yine bu ďünyanın oluşturulmuş hiyerarşisinde kendi basamağında üretkenliğiyle düşünce ve de şenşakrak bir vaziyette doğunun kültürunde bir makberiyat alemi oluşturması ideal olanıdır ki bu dünyada alem rengarenk bir örtü giymiş olsa bile ruh emojinine katkida bulunacak nostaljik üretkenlikte yeni bir noktayı bulmak çare aramak çözüm üretmek neden ve gayelerle alem_i makberin tanrının olusturmus oldugu kılıfı ,yol üretkenliğini değiştirmek gibi bir saik düşünceye sahip olmasi gereklidir.