Eğer bu yazı ilgi çekmek için yazilmamissa hayatına mal olacak bir hata yapiyirsun insan kardeşim. Ne biliyirsun bir vakit sonra her şeyin senin için daha güzel olmayacagini?. Ağır bir vazife yaşamak demişti biri ; daha iyi yenilirim yenildikce demişti bir diğeri ve emin ol onlar senden daha ağır yükleri olan kişilerdi. Canına sahip ol, kendine sarıl, yenilgi yenilgi de olsa hayatın yolu bir gün muhakkak zafere çıkar. O zaferi haket. Sadece kendin için DUR...

Yaşama tutunmak için biricik bir neden bile olsa değerlendirilmeli.
Hiç kalmadı mı?

Bir aile, bir çocuk, bir eş mesela..

bir arkadaş...

insan olarak yalnızsın diyelim..

bir hayal bile yeter tutunmaya...

veya yalnız ayna olsa bile kafi..


derdin nedir?
işsiz misin; iş ara

psikoloji sıfırın altında mı
iyi kötü bir devletimiz var, müracaat et, yardımcı olur kalmana


Ben yıllardır gitmeyi düşünürüm, hala kalıyorsam bir bildiğim nedir diye soruyorum kendime..:) öyle çok şey biliyorum ki mesela..

en değerlisi de hayaller mesela..

gidersen kimsenin umurunda olmayacaksın..

kalırsan değer verecek, değer verilecek biri çıkacak karşına..

buraya kadar gelip bu yazıyı bu şekilde yazabiliyorsan

demek ki internetin var... yaşamak için bir neden

daha pil bitmemiş usta..

işin gerçeği ; nedir biliyor musun?

sağlığın ve bedenin yerindeyse yaşamaya değer..

tolstoly muydu dostayevskimi adam 82yaşında intihar etmiş..dur hele..

mantğık belli yaşamın... artık kendini kaldıramayacağın bir devrede düşünülmeli gitmek..

o zamana kadar kalmaya bir çok neden bulur kafatasımızın içi...

gitmek:

yani ihtiyarlıkta...kimsesizliğin iyice zirve yaptığı, bedenin hayalleri kaldıramadığı hayallere bile tutunamadığı bir zamanda gerek..

otuz yaşında gitmek ne kelime...gideceksen başka bir şehire sıfırdan başlamaya git..

hele gelsin 65 yaş üstüne yaşımız... hala gidemediysek düşünürüz..

o kadar uzun yazabilirim ki bu konuda...

diyorsun ki: kızacaksınız küfredeceksiniz...

ya hu biz eski kuşak mıyız, kafamızın almadığı her şeye höt möt diyelim..

bir zamanlar şöyle düşnürdüm mesela..

ben dinimi terkettiğim gün yaşamımın bir anlamı kalmaz.. işte o zaman derim derdim: adi eyvallah ben giidyorum..

şimdi ise din yok, dinsizim; cennet umudu, cehennem korkusu yok o kadar çok şey var ki kalmama sebep olan..

denizde dalgalar tükenmediği sürece, rüzgar estiği sürece kalmaya devam bence..

sigara içiyorsan gel sigarayı bırakma etkinliğimize katıl.. zaten katılım yok...

ne acılar bilirim ya hu ne dertler kederler....

hiç biri önemli değil yaşam kadar derler..

bir ilham gelse de "kalmak" ile ilgili bir dörtlük yazsam buraya..

ilham da gelmiyor ...

gitmek için neden aradım usta
gidenler geriye gelmemiş dedim
kalmak için neden aradım usta
gitmek için gücüm kalmamış dedim

sen güzel olunca güzel demektir
her güzellik bence özel demektir
hayatın anlamı zaten gazel demektir
bir tohum yeşermiş ölmemiş dedim

bitmeyen hayalin en hası bende
dönülmez yolların bir başı bende
suyun yosun tutmaz her taşı bende
rüzgara seslendim gülmemiş dedim

umurumda değil yaşamak ölmek
varlığa yokluğa bir anlam vermek
yaşarım sonuna kadar be usta
sonun yoktur sonu olmamış dedim..

şiir oldu mu acep..

sonuna kadar kalman dileğimle..

Merhaba arkadaşım...
Sizi anlıyorum lakin ölümü düşünmenizi anlamak istemiyorum.
Neden bu acele??
Zaten ölüm bir gün gelecek bunu çabuklaştırmanın manası nedir??
Evet hayat çokta yaşanılası bir cennet değil ama yaşamak yine de güzel.Bakın bu yazıyı okuyup ciddiye bile almamış insanlar.Çünkü onlarında duyguları ölmüş.sadece nefes alıp veren,hayatları beğeni ve yoruma endeksli gayesiz varlıklar.
Ölüm çözüm olsaydı bir çok insan onca derdini sıkıntısını bırakır kolay olanı seçerdi.
Belki insanları değil ama kendinizi sevin.Yaşamak için kimseye ihtiyacınız yok.Sevgiyle sağlıkla kalın..