Hayatın anlamsız olduğunu düşündüğüm bir anda çıktı karşıma her şey boştu sevmek yaşamak bir o kadar anlamsız geliyordu bana ta ki onu görene kadar.

Aşk gelip geçiciydi bana göre sevmekte bir o kadar boş geliyordu. Hayatım yanlış insanlarla doluydu çünkü. Aşktan çok dostluğa arkadaşlığa önem veriyordum. İşte böyle bir zamanda çıktı karşıma Hanife. Dostlukla başlamıştı her şey ona çok değer veriyordum her an yanındaydım. Çok iyi anlaşıyorduk onsuz hiçbir şey yapamıyordum her an yanımda olmasını istiyordum içten içe.

Zamanla ona daha çok alıştım onsuz hiçbir şey yapamıyordum ama o başkasına âşık/tı ve ben bunu biliyordum. Beni arkadaşı olarak görüp onu anlatıyordu. Hanife yi hep o kadını dinlediğimde içimde fırtınalar kopuyordu bunun önene geçemiyordum. Kendimle baş başa kaldığımda hesap soruyordum başkasını seven beni arkadaşı olarak gören birine nasıl âşık olabilirim diye. Aşk işte bu gönül önüne geçemiyorsun ki olmuştu bir kez. Ondan uzak durmaya çalışıyordum kendimi geri çekiyordum eskisi gibi çok sık bir araya gelmemeye özen gösteriyordum ama bunu beceremeyip her defasında daha da çok yakınlaşıyordum.

Zaman geçtikçe Hanife o erkekten bahsetmemeye başladı bana daha çok ilgi gösteriyordu bu bana mutluluk veriyordu ama biryandan da aklım karışıyordu bunu neden yapıyor diye. Anlamış mıydı yoksa onu sevdiğimi. Aman anlarsa anlasın da ben onu seviyordum onun benimle ilgilenmesi de hoşuma gidiyor mutlu ediyordu.
Zaman geçtikçe her şey daha da ilerliyordu. O büyük gün hiç beklemediğim bir anda geldi. Arkadaşlarla bir geceye gitmiştik Hanife de vardı tabi onun olmadığı yerde ne işim olacaktı sanki benim. Herkes dans ediyordu onu dansa kaldırdım ve dans ederken bir anda öptü hazırlıksız yakalanmıştım ama sevinçten dört köşe olmuştum. O gün birlikteliğimiz başladı hiç beklemediğim zamanda. Peki, şimdi ne olacaktı beni gerçekten seviyor muydu o erkeği unutmuş muydu ve dostlukla başlayan beraberlik aşk/la nasıl devam edecekti. Bütün bu soruların cevabı ardı ardına zaman geçtikçe geldi. Evet, o erkeği unutmuştu onu ben unutturmuştum öyle söylüyordu bana günler geçtikçe bunun doğruluğunu ispatlıyordu. Çok güzel bir beraberlik oldu bizimkisi çok iyi anlaşıyorduk birbirimizi tanımışlığımızın yararı da büyüktü tabi.

İş zamanında hep beraberdik milleti imrendirir aşk oldu bizimkisi. Herkesin gözü bizim üzerimizdeydi herkes ayrılırlar gözüyle bakıyordu bizim ilişkimize ama herkesi yanılttık biz hala birlikteyiz onu o kadar çok seviyorum ki ayrılık bana çok uzak geliyor çünkü ben kalbim olmadan Hanife/m olmadan yaşayamam ki.
Bir zamanlar aşk/a inanmayan aşk adamı ben şimdi aşk/ın sevmenin en değerli şey olduğunu anladım sevmeyen insan bana göre hiç yaşamamış demektir artık. Ben e Hanife/den önce hiç yaşamamışım bunu çok iyi anladım.
Seni çok seviyorum aşkım seni çok seviyorum Hanife/m tek varlığım vazgeçilmezim iyi ki varsın iyi ki benimlesin ve iyi ki benim aşkımsın her zaman benim yanımda olduğun ve beni hiç bırakmadığın için çok teşekkür ederim sana kaderim benim.

Ama bazen de kendi başıma kaldığımda korkular içimi kemirmiyor değiller acaba o erkek arkadaşına döner mi yok yok dönmez desem de hala kemiriyor beynimde bir şeyler beni.
Ama ne zaman birlikte olsak tüm belirsizliklerim dağılıyor her defasında sormak içimden gelse de yok yok Hanife/m beni seviyor diyorum inşallah sonumuz hayırlı olur ve ona sarıldığımda onun missss kokusunu içeme çektiğimde dünyam birden değişiyor onun o beneğinden hep öpe sim geliyor

Herkese yeniden yaşadığına inandığı aşk/ını bulmak dileğiyle..

Sami Arlan..