Hadi Herkes Kapasın Gözlerini

• 4 Eylül 2019 Çarşamba 15:24:43

Kalbimin temiz kalan yerlerini kanattığım zamanlardı, aşkı aşka yazılmış şiirlerden kovduğum da
Cümlelerime sığdıramadığım onlarca düşüncemin tek ortalı bir deftere bile fazla geldiğini çok sonra öğrendiğimde, iş işten çoktan geçmişti
Ruhumda başlayan hastalığın vücuduma sirayet etmesi ne kadar zaman alabilirdi, hiç hesabını tutmadım ve bıraktım kendimi kimsesizlerin arasına
İşte o zaman başladı, nezaketsizliğimin nezaketimin önüne geçmesi
Birden olmadı; ve ben aniden de değişmedim, zaman zamanları kovaladıkça dilimin nasıl sivrileştiğini gördüm, GÖRDÜLER
Parmak uçlarında duran tırnaklarımınn arasına kirden çok nasıl günahların dolduğunu gören sadece benmiydim yoksa
Her topuklu giyen ve saçlarını sarıya boyamış kadınlara, top sakallı ve saçları uzun erkeklere ettiğim küfürlere hangi melek yetişebilirdi ki günah defterine yazmaya
Hunharca kanattığım kalbimin üzerinden geçen zamanda ben mi değişmiştim, değişen zamanmıydı

Çok mu yorulmuştum, yada büyümüşmüydüm
Ölüp giden şaiirlerin isimlerini tek tek duydukça, aşka ve sevgiye olan özlemimde kendini parçalıyordu zavallı vücudumun derinliklerinde
Anlamıyorlardı, başlarına geleceklerden korkuları yok gibiydiler, illede sevgi illede aşk diye diye gözlerime zulüm edercesine yaptıkları baskıyı beynim bile kabullenmiş gibiydi
Kendimi cömertçe harcamamı isteyen uzuvlarımın derdi neydi, o kadar mı ihtiyaçları vardı bir sevgilinin sevgisine ve yeni gözlerin en uzak ufuklarında kaybolmaya
Hani bizler baş başa mutluyduk, hani ahmak ıslatan yağmurlarda tek başımıza gezip ıslanacaktık ve ebem kuşağı çıkana kadar koşacaktık
Hani aşkla gelip aşkla gidenlerin ardından üzülmeyecektik bir daha ve bir daha isyan etmeyecektik
Okuduğumuz kitaplara yorumlar yaparken hep kalandan taraf tutacaktık
Şimdi değişen ne oldu neden bir sevgilinin kalbinde can vermeye bu kadar meraklandınız, neden beni bu kadar çaresiz koyuyorsunuz, SÖYLEYİN

Ve tamam, kendimi kaldırımlara vurmam da fayda etmeyecekse, o zaman özenle katladığım kara kaplı defteri açma vakti geldi yine
Bana miras kalan acılarım, duvarlara vurmaktan nasırlaşmış ellerim, üşümelerim ve yıllardır bana katlanan sokaklar
Hepinize son bir kez hüzünle bakmayacağım, biliyorum tekrar buluşacağız ve o yüzden
Karaladığım sayfaları gözden geçirmeden, maziye dair ne varsa koca bir çizgi çekip MERHABA yeni güne demekse yaşamanın yeni adı
O zaman MERHABA

Sokak köşelerinde öldürdüğüm ama kimsenin yerini bilmediği masum düşlerim, çıkın artık ağaç diplerinden
Salın kendinizi o dertli rüzgarların hafif esintisine ve gelin artık, serpilin körelmiş yüreğime
Kağıttan gemilerimi saldım sulara, peçetelere yazılmış tüm ayrılık şarkılarını müzisyen bozuntularına bağışladım
Balkonlarda duran kadınlar, meyhanelerde sabahlayan beyler, hadi herkes kapasın gözlerini
Utanıyorum, ettiğim yeminlerin ardından yeniden sevmeye yeltenmeye ve bir sevgilinin kalbinde yeniden yeşermeye
Biliyorum içimden söküp atamayacağım büyük yaralarım var, ve o yaralarımı daha büyük ateşlerle yamamaya çalışmayacağım
Bu gün gözlerim kahve rengiyse; aşık olduğum gün, gözlerim kararmayacak ve bu sefer aşka yelkenlerim inmeyecek
Belki tüm nefeslerim sırılsıklam aşık bir halde "bir ömür son nefes" der, sesizce gözlerine bakarken sevgilinin...