En Uzun Yaz

Bu yazıyı birkaç gün önce yazmayı planlıyordum; fakat işlerimin yoğunluğundan dolayı fırsat bulup yazamadım. Eskiler geç olsun güç olmasın derler; ben de o niyetle yazmaya karar verdim. Benim derdim yaza değil. Benim derdim yazın üzerimde bıraktığı yorgunluk, yoğunluk. Neresinden başlasam bilemedim doğrusu. En iyisi başından alıp sona kadar yazmak. Benim için bambaşka bir yazdı. İlklere ev sahipliği yaptım, sorumluluklarım arttı.Ailemin yükü ve işler hep üzerime bindi. Tabi bunların yanında bir de yuva kurdum. Artık yalnız değilim. Onca yükün arasında benim dertlerimi paylaşan bir eşim var. Bu yüzden çok mutluyum.

Tabi her mutluluğun bir bedeli var. Zorluğu var, dertleri var.Yanlış anlaşılmasın evlendim, dertlendim değil. Tam aksine dertlerden arındım. Ama bu sefer başka başka işler geldi beni buldu. Yazın ilk ayı düğün telaşıyla geçti. Oldu olmadı derken hatasız kazasız düğünümü yaptım.Yeri geldi uykusuz kaldım, yeri geldi yorgun düştüm. Sonunda muradıma erdim. Ama her işimle bizzat kendim ilgilendiğim için çok zorlandım. Annem ve eşimin yardımları oldu elbet ama bazı yerlerde benim elimi taşın altına sokmam gerekti. Böyle zamanlarda hem işimi yaptım hem de
kederlendim. Babamın yokluğunu iliklerime kadar hissettim. Her gece keşke yanımda olsaydı dedim. Ama olmadı işte, çok istediği düğünü göremeden göçüp gitti bu dünyadan. Acısı hala içimde ilk günkü gibi duruyor. Ama takdir-i ilahi işte, ne diyelim?

Selametle düğünümüzü yaptıktan sonra yaklaşık bir ay kadar gezmeler ve düğünlerle meşgul olduk. Malum yeni gelin damat olunca gelenek görenekler devreye giriyor. Hele bir de bir ucunuz köye dayanıyorsa gelin damat gezmelerinden sizi hiçbir şey kurtaramaz. Kalk gidelim, kalk gezelim. Araba üstünde geçirdik düğünden sonraki bir ayı. Kısa bir balayı tatilini bile güç bela ayarlayabildim, o yüzden tadı hala damağımda kaldı. Neyse gönüller bir olsun, tatil gene yapılır kaldığımız yerden bu sefer de düğünlere gidip gelmeye başladık. Yaz düğün mevsimidir ama bu kadar düğün olduğunu ve hayatımda bu kadar düğüne gittiğimi hatırlamıyorum. Deyim yerindeyse içim dışım düğün dernek oldu. Allah’tan yazın bitmesine ramak kala düğünleri bitirdik de biz de rahatladık. Tabi en şaşalısı son düğündü. En yakın arkadaşımın düğünü ve üstelik memleketten kilometrelerce ötede.( Çanakkale’de) Varın siz düşünün halimi.

Bu adam deli mi? Ne güzel gezip tozuyor ama hala dert yanıyor diye düşünebilirsiniz. Ama hayatım sadece düğün dernek değildi tabi. Düğünden kısa bir süre sonra çalışmaya başladım. İşim her ne kadar masa başında olsa da günün erken saatlerini bilgisayar başında geçirip öğleden sonraları da tarlaya gitmek pek bir zor geldi bana. İlk bu kadar yakından takip ettim işleri. Diğer bir deyişle top bendeydi. Babamdan kalan işleri yapma yükümlülüğü de bana verilmişti. Her işin olduğu gibi bu işin de zorluğu oldu elbette. Ama girdik bir yola, pes etmek olmaz deyip dur durak bilmeden çalıştık gece gündüz. Sonunda zafere ulaştık diyebilirim. İşler tam bitmedi ama yaz bitince biraz seyreldi. Bu da bize rahat bir nefes aldırdı.

Var git işine yaz! Yüreğim yorgun, bedenim biçare. Öyle dolu yaşadım ki seni, ne ben ne yaptığımı anladım ne de sen. Yaz sıcaktır, güzeldir ve uzun mu uzundur. Ama bu sene bambaşkaydı. Hem uzundu, hem yoğun. Ama her şeye rağmen güzeldi yaz. Dertlenip kederlensem de ara ara bana gerçek hayatın ne kadar zor olduğunu bir kez daha gösterdi. Bu yönüyle yaza da yazı yaşatana da minnettarım. Öyleyse var git yoluna ,uğurlar ola yaz; hoş geldin, bekle bizi eylül.


Necati Dilek/02.09.2019/ Nazilli