Cehennemin Dibi

• 24 Ağustos 2019 Cumartesi 00:54:40

Öyle değil aslında, sabırlı ve huzura önem veren bir kadınım. Öyle olur olmaz şeyleri dert etmem, edebilirim de belli olmaz. Çoğunuzun cinnet sebeplerine güler geçerim ya da unutulur gider dedikleriniz şeyler için cinayet işleyecek kadar öfkelenebilirim. Dengesiz olduğum söylenemez ancak yalpaladığım zamanlar olabilir.
Evet deliriyorum. İçimde öyle büyük bir öfke birikti ki; sokağa çıkıp çığlık çığlığa bağırmak istiyorum.
Öldürülen kadınlar görüyorum, ölmek istemiyorlar, vahşete şahit olan çocuklar görüyorum, annelerinin kesilen yerleri hep onlarda kanayacak, onlar hiç iyileşmeyecek. Birileri kadınları, kızları taciz ediyor, sonra sokaklarda gerine gerine geziyor, onlar da hiç kirlenmeyecek. Çocuklara çocuk yaptırıyorlar, onlar nasıl büyüyecek? Birimizin evladına tecavüz ediyor, birimizinkini camdan atıyorlar, erkek, kız demeden onlara kıyıyorlar. Bir yetkili(!) “bir kereden bir şey olmaz” diyor, hayat devam ediyor.
Ağaçlar kesiliyor, ormanlar yanıyor, hayvanlar yanıyor, hiçbiri candan sayılmıyor. Yanmayanı zehirliyor, canlı kalanla cinsel zevklerini tatmin ediyorlar.
Bireysel silahlanma diye bir moda çıkmış. Silahı olmayanı adam yerine koymuyorlar. Adam olanlar da, keyfine bir kaç mermi sıkarken, 10 yaşında çocukları öldürüyorlar. Öylesine...
Delirmek üzereyim.
Aklımı korumaya çalışmak, bu koskoca tımarhanede öyle gereksiz, öyle boş ki.
Rahat olmalıyım, kendimi bırakmalı, çığlık atmalı ve önüme geleni ısırmalıyım.
Yok, öyle değil aslında. Sabırlıydım ben. Ama artık aklıma mukayyet olmamalıyım, bu olanları kaldıramıyorum. Ya topluca terapi, ya kıyamet. Böylesi cehennemin dibi, burası cehennemin ta kendisi.