CANFEDA

• 22 Ağustos 2019 Perşembe 13:08:07

Bugün bu satırları hiç utanmadan okuyabilecek gururun kaldı mı?
Gerçi kalıp kalmaması umurumda değil, benim ki merak işte.
Tılsımını yitirmiş bir şarkının dudaklarını nasıl kanattığını öğreteceğim sana.
Adınla başlayan tüm şiirlerin kıyafetini yitirdiğini, seni santim santim nasıl bitirdiğimi anlatacağım.
Okuyacak kadar güçlü müsün?
Ağlayacak kadar gururun kaldı mı?
Hani şu aramızda bir dağ olan, hiç erimeyen hiç tükenmeyen, hiç eksilmeyen gururundan bahsediyorum.
Belki sofrana dökülen ekmek kırıntıları gibi birazcık kalmıştır.
Gönlümdeki itibarına düşürdüğün gölge o kadar koyu ki; hiçbir güneşin aydınlatamayacağı kadar karanlıktasın artık.
Tel örgüler çektin aramıza, zamanın merhem olacağı yok gayri.
Yüreğimdeki yara kanlı bir irin, ne kapanır ne kurur. Ben bu yarayla yaşamaya alışkınım, koymaz.
Şiirlere dökerim acı yanımı, notalarla süslerim kederlerimi, hiç bilemedim dile düşürür şarkı yaparım.
Oysa öyle inanmış öyle sevmiştim ki seni, ellerin olduğunda bile incitmemiştim ruhunu.
Geceler boyu, hem de senelerce geceler boyu duam olmuştu iyi olman.
Çarkımı sana döndürdüğün bir yıl var, yeniden doğuşumu müjdeleyen, ruhumu aydınlatan, var olduğumu hatırlatan.
Şimdi anladım ki; o yıl geçici bir limanmış yüreğim, senin hayat denizinden kaçışın için. Tutunmak için bir dal, sığınmak için bir koy.

Sevişmelerin bile yalanmış, hatırladıkça iğreniyorum ağdalı dudaklarını öpüşümü. Nefret ediyorum kendimden, nasıl soludum nefesini.
Tiksiniyorum, yüreğim kalkıyor artık kokunu hissettikçe.
Beni sen yarattın, bunu sen istedin. Artık senin istediğin gibi biriyim. Eserinle övünebilirsin.
Soğuttum aşk közünü yüreğimde, adını anmayı bırak duymaya bile tahammülüm yok artık.
Çeyrek asırdır uğruna yazdığım şiirleri merak etme sakın. Adresine gelince beraber okursunuz…
Yeminli bir söz bırakıyorum ikimiz için. Şair sözüyle mühürlü.

Bir gün adını anarsam ve hâlâ Seni Seviyorum dersem Allah canımı alsın.
Bir gün adımı anarsan ve hâlâ Seni Seviyorum dersen Allah canını alsın.
Amin…