Teferruat

Kayıp bir şehrin boşluğundan kalemin harflerinden tutunuyor imgelerim.
Bir sayfanın boşluğu değil aslında Mahfuzun kıdeminden yer semasına
erişilmiş dilin nüfusuna inilmiş beşer kelimelerin dağılımından alfabenin
üslubunu taşıyordu ellerim hıfzına kadim olur iken hayatın sularından
dünyanın sigortasıyken değirmen şakakları . İçinde saklanan kasabanın
umut testlerinden iç bahar tazelenirken toprak testinin ibriğinden kırbaçlanmış
rüzgarın tazeliğini arıyorken inkılabım her seferinde bir yutak nefesinden kalp
atışlarını hızlandırırken mantıklı tek inkılaptı karaografi çizmiyor ki şu onurum
tek inkılabımdan söz ederken sözü bir etmişken saadet çizgilerin tek ve sürekli
aynı yerde hatta buluşuyorum yetişkinliğimi sıfır basınç yaşarken raporların mahrum
kaldığı testin onayından hat geçerken...