Yahudi ve Hristiyan inanışına sempatimiz arttı mı?

• 20 Ağustos 2019 Salı 13:13:35

“Onlara, ‘Allah’ın indirdiğine iman edin’ denilince, ‘Biz sadece bize indirilene (Tevrat’a) inanırız’ deyip, ondan sonra geleni (Kur’an’ı) inkâr ederler. Hâlbuki o, ellerinde bulunanı (Tevrat’ı) tasdik eden hak bir kitaptır. De ki: Eğer, inanan kimseler idiyseniz, daha önce niçin Allah’ın peygamberlerini öldürüyordunuz?” (Bakara 91)

Kıskanç ve çıkarcı Yahudiler, Hz. İsa’yı ve İncil’i yalanladılar ve Allah’ın kendilerine gönderdiği Hz. Zekeriya ve Hz. Yahya gibi peygamberleri öldürdüler. Bu, onların gerçeği örtme çabasıdır ve ilahi gazabı davet eden birer azgınlık örneğidir. Nitekim bu tutum ve davranışları nedeniyle Yahudi soyu artarda nice belalara uğratılmıştır.

Yahudi soyu, Hz. İsa’dan sonra gönderilen son peygamber Hz. Muhammed (sav)’i ve ona indirilen son ilahi vahiy Kuran’ı da inkar ettiler. Allah Kuran’da, Tevrat, Zebur, İncil gibi ilahi kitapları ve onları tebliğ eden peygamberleri kabul ederken Yahudiler, ’Biz, sadece bize indirilene iman ederiz!’ diyerek Allah’ın kitaplarını Tevrat’la sınırlama yolunu tutarlar.

Oysa İncil ve Kuran, Tevrat’ı onaylamaktadır. Tevrat’ta tahrif yapıldığından Allah, Hz. İsa ve İncil’le Tevrat’ın hükümlerini kaldırdı. Hristiyanlar, İncil ayetlerinde tahrif yapınca Allah, son kez, Hz. Muhammed (sav) ve Kuran ile, İncil’in hükümlerini de kaldırdı.

Yahudilerin ve Hıristiyanların son Din olan İslam’ı kabul etmemelerinin nedeni, dünyevidir; Yahudiler ve Hristiyanlar, tarihi süreç içerisinde, din adına bazı kurumlara, ritüellere, mabetlere, din adamı sınıfına, dinden geçinen bir topluluğa ve hükümetlere sahip oldular. Hz. Muhammed’i ve Kur’an-ı Kerim’i kabul etmek demek, oluşmuş bu dini kültü reddetmek anlamı taşıdığından, bu durumu çıkarlarına aykırı bulup Hak dini inkâr yolunu seçtiler.

İnkârın öncüleri halk değildi, -halk, her zaman öndekini takip eder-, kiliselerdi, sinagoglardı, hahamlardı, papalar ve papazlardı, dinden güç alan devletlerdi. Onlar, din adına kurdukları dünya imparatorluğunun ellerinden kayıp gitmesi korkusuyla, Tevrat’ta ve İncil’de yazılı ‘yeni bir peygamber geleceği’ bilgisine rağmen, Allah Teâlâ’nın son peygamberini ve son kitabını inkar etmiş kimselerdir.

Sonuç: Bugün Hak din İslam’a rağmen, Yahudiliğin ve Hıristiyanlığın devam etmesi gerçeğin bilinmemesi yüzünden değil dünyevi nedenlerle ilgilidir. İbrahimi dinler, Hanif dinler, dinler arası diyalog vb. bilinçli propagandalar yoluyla, Müslümanlar arasında, Allah’ın Kuran’ı indirip ortadan kaldırdığı bu iki şirk inanışına, hak din, kitabi din, semavi din statüsü kazandırılmak istenmektedir. Kitle iletişim araçları da kullanılarak oluşturulan yeni kültürel ortam, bazı zihinleri etkilemiş ve Müslümanlar arasında geleneksel olarak, Yahudi ve Hristiyan inanışına karşı gösterilen tolerans sempati seviyesine taşınmış ve peygambersiz İslam söylemlerine kadar iş götürülmüştür.

Fakat Müslümanlar gaflet gösterse de değil mi ki Hak Dinin kaynağı Kuran aramızdadır ve o, Allah’ın son emri ve son şahididir.

M.Talât Uzunyaylalı