Adı Hikaye

• 17 Ağustos 2019 Cumartesi 15:30:19

Bulanık bir camın ardından bakarken dünyaya, bıçak sırtı gibi batar gözlerime kelimelerim. Karanlık bir günün yansıması kadar yaralar o bıçak beni. Böyle düşününce, birden 14 yaşımda ki halime ışınlanıyorum bazen. Hani bi an’da hiç bir şey hissetmemeye başladığım, o sırtıma gelen bıçakların beni yaraladığı zamana. Gözlerimi kırpıştırarak bu an’ıdan kurtulduktan sonra çaresizce gözlüyorum sahte yüzleri. Boş gözlerle bana bakıp gülümsediklerini görünce ise donakalıyorum. Çünkü daha önce kendi yüzümde gördüğüm tebessüm bu biliyorum. Tanıyorum her silueti. Kendime gelince de bi bakıyorum sabah olmuş. Güneş doğmuş. Günler geçmiş. Zaman bitmiş. Geçen her şeyin, aralarında bıçak sırtı kadar aralık olduğunu çok sonra anlamışım...
👉Devamı için takipte kalın gençler 😉 👈
/NesriNisan