Temel, seslenir Fadime’ye.

– Ula Fadume, hadi koş ‘’ bi de onu ‘’ getur

Fadime şaşırır. Temel’in kızacağından korkar ama yine de sorar.

– Ula Temel kimi getireyum kim o deyince Temel sinirlenir ve tepesi atar.

Temel – Ula Fadume ‘’ bi de onu ‘’ diyrum saa ‘’ bi de onu ‘’ sen de heç bi şey anlamiysun.

Fadime yine anlamaz. Temel’e sorsa bu defa döver, onu götürmese saçını yolacak. Başlar düşünmeye aklına Dursun gelir. Dursun’un yanına gider.

– Ula Dursun. Temel seni çairiyur hele bi gel uşağum.

Dursun kafasını kaşır. Ula bu Temel beni niye çağurur ki ?
Bir köyden diğer bir köye kadar ne oldu acep diye düşüne düşüne gider.

Köye gelirler.

Ve Fadime seslenir, Temel’e.

- Ula Temel’um aha getirdum Dursun’i

Dursun araya girer,

- Ula Temel, beni niye çağurdun de baa uşağum.

Temel – La uşağum ben seni çağırmadum ki;

Dursun, - Aha Fadume eyle dedu.

Temel, diğer köye kadar Dursun’u kovalar ve eve gelir

– Ula Fadume. Dursun’u mu getur dedim ki sa

Fadime – Temel’um ‘’ bi de onu ‘’ getur dedun bende kim o dedim kızdın bi da daha demeye korktum söylemedum düşündüm o kim diye Dursun’u getirdum.

– Ula Fadume. De get şu ‘’ BİDON’’ u getur, yıkanacam bitlendum daa.

Not: Temel ile Fadime fıkrası naçizane kurgulayarak yazılmış olup Temel ile Fadime fıkralarıyla uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Sadece isimler ‘’ aslı ‘’ gibidir.