Şiiriniz bana Sezen Aksunun kavaklar adlı şarkısını anımsattı nedense.. Ve sayenizde dinledim.. Şiirinizde geçmişe rest çekmiş görünsenizde, geçmişe dair kanıtlar biriktirmemiz doğal, bunlar geçip gitmiş izler olsa dahi, gülümsediğimize pişmanlık duysak bile bizde gittiğimizde geride bıraktıklarımıza armağandır belkide...
Gülümsemeniz dileğiyle.. SAYGILAR,

Tebessüm etmek sadakadır. Ne yani Allah’ ın bahşettiğini kuldan mı saklayalım.
Ayrıca resimde gülümserken fotoğrafcıya gülümsersen sahte olur. Ama sevdiklerine gülümsersen asıl o zaman güzel olur o resim ;)

Gülen yüzle çekilmiş bir fotoğraf güzeldir bir bakıma, ölüp toprağa karıştığımda bile hep fotoğrafta güleceğim mesela, yani öyle görecekler beni.

Bu açıdan bakılınca gülmüş olmak ne bileyim güzel sanki:)

Hem zaten çocuk kalmak için kağıt helva yemek yetmiyor geçmişte.
Misketleri de olmalı, kağıttan bebekleri de..
Masal dinlediği anıları da olmalı hala hatırında kalan.
Annesinin dilimledigi karpuz kabuklarına da son bir diş atmalı mesela,
Ya da yaptığı kekin dibini siyirmayi beklemeli elleri çenesinde.
Yani cocuk kalmayı istemekle çocukluktan vazgeçmeyi secmek senin elinde.
fotoğrafının yanacagini düşünmek kadar umutsuzca hayatı yasamak ne acı.
Oysa gulumsedigin birine seni yakmasina fırsat verecek kadar ne yapmış olabilir ki insan.