Bu gece bir yarışma izledim, bir beyefendi şair olduğunu ima ederek yazdıklarından birkaç dörtlük okudu. Dinlediğimden pek bir şey anlamadım diye internette şiirlerini buldum. Ne hece sayısı tutuyor, ne kafiyesi ne de durağı. Hece asla olamaz, serbest şiir de hiç değil, zaten yazdıkları da şiir değil. Ne sanat var, ne kelime oyunları ne zengin bir kelime haznesi… Şairim diye anlatıyor kendisini. Şairi ve şiiri insanların küçük görmesi bunun gibi kişilerin kabahatidir bence.

Elbette kimseye yazma diyemeyiz, duygularını düşüncelerini dile getirme de diyemeyiz ama kendi kendilerine o mertebeye ulaşmış sanmamalılar. Ben hece veznini kullanmayı tercih ederim. Dikkatinizi çekeyim hece şiiri diyemiyorum, belki bir kısmı şiir sınıfına girebilir ama çoğunlukla hece kurallarına uygun manzumedir. Serbest şiiri de şiir olması koşuluyla severim ama pek de becerebildiğim söylenemez, yazanlara saygı duyarım.

Şiir edebiyatın bir kolu olduğuna göre edebi yönü ağır olmalıdır. Günlük konuşma dili pek yeterli olmaz şiir için, belki şarkı sözü olabilir, o da duygusal yönü güçlüyse.

Hece şiirinden bahsedeyim biraz. Bazı arkadaşların yanılgıya düştüğü taraf şu oluyor. Diyorlar ki; ben içimden geldiği gibi yazdım, duygularımı anlattım, düşüncelerimi açıkladım, konum çok güçlü… Hece şiiri olması için öncelikle kurallarına uygun olmalıdır ilk şartı budur. Durağı (haydi geçtik diyelim), hece sayısı, kafiyeleri düzgün olmalı ve başladığı düzende bitmesi gerekir. Daha sonra ahengine, duygusallığına, düşüncelere, kullanılan sanatlara bakılır. Her şeyi tam olursa zaten güzel bir şiir olmuştur. “ Anadolu’da bir deyim vardır; ne kadar ekmek o kadar köfte…” şiirin gerekli özellikleri ne kadar düzgün ve çok kullanıldıysa o kadar güzel şiir olur.

Sadece şekle bakılarak şiirdir denilemez. Yine bir örnek vereyim bazen öyle oluyor ki parmaklarım aklıma gelenlerin hızına yetişemiyor. İçinde çok şey var ama edebi sayılabilecek bir söylem, bağdaştırma yok. Bu yazıyı yazarken aklıma gelenleri yetiştirebildiğim kadarıyla yazacağım. Şiir bölümüne bile asmaya değer bulmuyorum ama hatasız.

İki beden büyük ömür biçilmiş
Çıkarıp üstümden atamıyorum
Çile tarlasından ürün biçilmiş
Ambar dolup taştı satamıyorum.

Kâbusa dönüyor gördüğüm rüya
Hep yarın demiştim gülerdim güya
Üstüme çöküyor karanlık dünya
Yatağımda rahat yatamıyorum.

Şanssız mı doğmuşum derim acaba
Huzur bulmak için yetmiyor çaba
Kazancım her zaman olurken heba
Zarar kârı geçti tutamıyorum.

Bühtana uğradım hiç suçum yoktu
Huzur arıyordum strese soktu
Arkadaş sandığım ihanet koktu
Sitemle kimseye çatamıyorum.

Yaklaşık 15 dakikada yazdığım dizelere kim şiir diyebilir, ya da isimsiz yayınlansa yazana kim şair diyebilir.

Şiir düşünülmek ister, şiir uğraşılmak, üzerinde çalışılmak ister. Gerçek şairleri yetiştirmesi dileğimle yarınların…