KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 617 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
BENİM BEN
Bölük pörçük parçalarım etrafa saçıldı.Parçaların her biri diğerini reddederken ve en çok birbirlerine muhtaçken,her birinin yaralarını kapatmaya çalışıyordum,hepsinin yaratıcısıydım halbuki.İzler kaldı kimilerinde,kimileri yarasını sakladı,kaybolmasından korkar gibi.Tekrarlayarak hatırlanacaktı,kendini saran bir kaset gibi.Saklı eşyalar için yapılmış bir sandığın önlenemezcesine kendini teşhir etmesiydi anılar,kilidinin anahtarı hep elindeydi.Keşke yaşadıklarım sadece bana ait olsa,parçalanmış anılarıma yara açmasaydım.Keşke “o” hep var olsaydı.
Tamamdım.Yarım kalmışlıklarımın bütünüyle tamamdım.
Yüzüne hüzün çökmüş,daimi bir mutsuz,iflah olmaz yalnızlardan biriyim.Bütün hayatı böyle geçen,mutluluğu uzun zaman önce elinden alınan,acı çekmeye alışan biriyim.Bu acıyı taşımaya alıştım,çok zamandır kanıyor ve artık durdurmaya çalışmaktan vazgeçtim.Kabuk bağlamasını kabul edemem.Yardım istemekten de vazgeçtim,hem yorgunluktan hem de çaresinin imkansız oluşundan.Acımı hissetmek ritüel haline geldi,önceleri hissetmekten korkuyordum,artık yok olmasından korkuyorum.Bu huzurlu hissettiriyor,sınırı aştım,çok öte bir durum.Duygularını kaybetmekten,bir an olsun hissedememekten ölesiye korkan biri haline dönüştüm,bunu dile getirmek çok zor.
Kim miyim,imkansız duyguların, kabul edilemez hislerin biricik sahibiyim.
YORUMLAR
:)
kendi yargılayan insanlar bence hep dürüsttür .
evrilmek değişmek ve kendine acıma hissi uyandırdı yazı , ve en ağır duygu çaresizlik gibi boş bir sokağın önünde değiştiremediğiniz o eski günlerin sizi yorma becerisi , bazende katlanılamaz hale gelen hayatın yaşama sevinçlerini birer birer yok etmesi , bilmiyorum ve bilemiyorum renksiz bir hayatta nefes almanın burukluğu , insan yaşadığı acıların ilacı , kendini tedavi ediyor , ara ara hasta kalmış yanları bile olsa ,
düşünmek yorar bazen unutmak gibi asil olsun , her gün bir nimet gülümse hep günde üç kere iyi gelir.olur mu
sevgi ile
