yalnızlık
asıl yalnızlık,
sevdikleriniz sizsiz yaşamaya alıştığında başlar..
telefonun ucundakiyle
dilinizin ucundaki aynı kişidir oysa
hani ismiyle seslenmeyecek
hatta annenizin kızlık soyadını soracak gibidir hatırlamak adına
o metalik ses
pencere kenarına konmaktan vazgeçen güvercinle başlar yalnızlığınız
o ahşap pencerenin plastikle yer değişmesiyle son bulur-hatıralar-
artık aç yatıp
tok kalkmayı öğrenmiştir içinizdeki çocuk
ocakta temmuzu unuturken bir yandan
aynaya gül takar
gülemeyen yüzünüz
asıl yalnızlık
sevmekle başlar
asil yalnızlık
sitem etmemekle..
YORUMLAR
Yalnızlık Kalemimin Ucunda
Hüzün Kokan Bir Kelime
Sanki Sonbahar Yaprakları
Arasında Kaybolmuş Bir Hikaye
Bu Yüzden O Kelimeyi Görünce
Yüreğim Dökülüyor Sazın Teline
Sazımda Çalmıyor Sevdiğine
O da Küsmüş Kırılmış Gülüne..
Yüreğine Sağlık
Çok Güzel Saygılarımla...
fransız
eşliğin kıymetliydi
selamlar
Kaliteli yalnızlık iyidir.
Çelik gibi yapar insanı...öyle eften püften esintiyle paslandiramaz yaşam onu.
Lâkin hiç umulmadık anda umulmadık yerden kırılır sessizce...
Ne diyelim hayat işte.
fransız
belki de sevmek
benliğimize yaptığımız en büyük haksızlık
bazı şeylere dışımızdan bakabilmeliyiz
aksi halde görememek gibi kalıcı bir körlüğe mahkum edebiliriz, gözleri
dediğiniz gibi
hayat işte :)
fransız
gülmek de bize has
hüzün de
kalem her hissi yansıtabilmeli
olabildiğince
ve bir şey daha;
sahte sevgiye inanmıyorum
sevginin azalması
çoğalması
tükenmesi
ve hatta nefretle yer değişmesi olabilir
ama sahte sevgi diye bir kavramın temelinde yanlış olduğunu düşünüyorum
Rüzgâr
Veya başka bir yerden ele alalim; diyelim ki değişti, ama neden? ama niye? ama kim için gibi birmilyon sorunun içinde gerçeklik görmüyorsam komple sahteliktir gözumde.
Yani bence öyle,)
fransız
eksik olma Nilgün
mahcup oldum