TOSİ İLE TİNİMİNİ

Tosi, sırtındaki evinden kafasını çıkardı. Sonra da ayaklarını. Erkenden kalktı ve ormanını derinliklerine doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Karnı çok açtı, yiyecek bir şeyler bulmalıydı. Bulamadı, bir ağacın kovuğuna girdi ve kara kara düşünmeye başladı. Daha da acıkmaya başladı, adeta karnında ziller çalıyordu. Oysa dün ne güzel yemişti yeşil yeşil otları. Şimdi yerde kuru kuru yapraklardan başka bir şey yoktu.
Aklına bir fikir geldi. "Böyle ümitsizce beklemekle karnım doymaz. Samimi arkadaşım, sırdaşım Tinimini’nin yanına gideyim, onun mutlaka yiyecek bir şeyleri vardır." dedi ve girmiş olduğu ağacın kovuğundan çıktı. Doğru sevim tavşan Tinimini’nin yuvasına gitti.
"Günaydın, Tinimini, nasılsın? İyi misin?"
Tinimini yuvasından kafasını çıkardı. "Günaydın, kahvaltı yapacağım. Sen de yapmak ister misin?"
"Ben de onun için gelmiştim zaten. Tahmin ettiğim gibi senin yiyeceğin eksik olmaz. Ben dünkü marulların hepsini yedim. Keşke bir kısmını bugün yemek için bir kenara koysaydım."
"Üzülme Tosi kardeş. Tutumlu olmak zor değil aslında. Sen de bunu başarabilirsin."
"Gerçekten de bunu başarabilir miyim?
"Tabi ki."
"Ben yemek yerken yarını hiç hesaba katmıyorum. Ne kadar yiyecek varsa önümde hepsini bitiriyorum. Tutumluluk nedir bana söyler misin?"
"Sonra söylerim, gel şimdi karnımızı doyuralım. O sonraki iş."
"Tamam." dedi Tosi ve birbirinden güzel havuçları, lezzetli bitkileri yemeye başladı."
Bir süre sonra Tnimini "Karnım doydu. Birazını da yarın yemek için bir kenara koyayım." dedi ve kenara çekildi.
Tosi "Ben de mi öyle yapsam acaba?" diye sordu.
"Doyduysan öyle yap. Yarın yemek için yiyeceğin hazır olur."
"Doydum ama hepsini yemek istiyorum. Kendimi tutamıyorum."
"Şimdi kalanları ayır ve benimkilerin yanına koy. Buna alışmalısın. Hem gereğinden fazla yememeyi, hem de tutumluluğu öğrenmelisin. Aksi halde evinin içine de sığamayacaksın. Ya aşırı yemekten, ya da açlıktan öleceksin."
Tosi "Haklısın." dedi ve yiyeceklerin bir kısmını kenara koydu. "Şimdi anlat, tutumlu olanın ne demek olduğunu öğrenmek istiyorum."
"Tutum, cimri olmak değil, elindekileri ve zamanı yerine göre, en iyi şekilde kullanmaktır."
"Evet, zamanı da iyi kullanmak gerek."
"Unutma, tutumlu olanlar kimseye muhtaç olmazlar."
"Benim gibi değil mi?"
"Sen benim en sevdiğim arkadaşımsın. Her gün gelip benimle yiyeceklerimi paylaşabilirsin. Ya ben olmasam ne yapacaksın?"
"Haklısın Tinimini, çok haklısın. Tutumlu olmayı mutlaka öğrenmeliyim."
"Savurganlık yapmakla tasarruf yapmış olursun. Asla yiyeceksiz kalmazsın."
Teşekkür ederim Tinimini, bundan sonra ben de yiyeceklerimi ve zamanımı bilinçli kullanacağım. Diğer bir deyişle tıpkı senin gibi tutumlu olacağım."
Tosi gerçekten de söylediklerini yaptı. tutumlu olmayı iyi öğrendi. Kovuğundan yiyecek hiç eksik olmadı. Bazı günler Tinimini ona kahvaltıya gitti. Mutlulukları da bir o kadar arttı.
İSMAİL MALATYA