Yılmaz Güney’in ’’Umut’’ filmine konan yasak 10 yıl sürdü.

Yasaklanan soyut sinema, soyut sanat değildi kuşkusuz. Yılmaz Güney’in efsane olmuş kişiliğinde yoksul insanların ayağa kalkışına bağlanan umuttu yasaklanan.

Yılmaz Güney Umut’ta Cabbar’ı omuzlarından tutarak silkelemiş, suratına kendi usulüyle dehşetli bir sille indirmiş ve onu köleleştiren boş hayalleri, tütsüyü dağıtmıştı.

Denetlenemeyen umutlar vardır. Yılmaz Güney, Umut filminde denetlenen umudu yıkar ve denetlenemeyen umudun kapısını açar. Ceyhan Irmağı’nın kıyısındaki iki köprünün arasında bütün kuru ağaçların altı bir bir açılır. Yalancı umutların en sonuncusu tükenene kadar. Yılan kılığına girmiş define en sonuncu yalandır. Cabbar son sahnede delirmiş öfkeyle ’’yılan bu, yılan bu...’’ diye bağırarak yılanı yerden yere vururken, aldatıcı umutlar da paramparça olur. Umut, düzenin sahiplerinin fakirin ağzına verdiği bir çiklet değildir artık. Toplum, kendi umudunu bugün elleriyle yaratmaya başlamıştır.

Evet Kavimler Kapısı çağ atlıyor: Denetlenen umutlardan denetlenemeyen umutlar çağına.