BİR KADIN ÇİZECEKSİN

• 12 Temmuz 2019 Cuma 00:34:40

Sene 2005. Ergenliğimin başlangıç zamanları. Lisenin başındayım.(Lise, hayatımın en nefret ettiğim dönemi). İnternet namına bir şey yok. Şimdiye nazaran ortaçağ imkânlarına sahibiz. Manga’nın aynı isimli albümü yeni çıkmıştı. Televizyon da Manga çıksın diye dört dönüyorum. Şimdiki gibi youtube girip manga yazıp enter yapma şansım yok. Serde garibanlık var. Tabi kültürel aktiviteler için bütçe ayırma şansımız yok. Bir gün annem ve kardeşimle çarşıya çıktık. Şuan benden nefret ettiğini hissettiğim kırmızı saçlı kız, çarşı kelimesine sinir olurdu. Çarşıya gidiyorum deyince çarşı ne gibisinden kızardı. Kızınca çok güzel oluyordu ama şuan ki konumuz bu değil tabi. Neyse çıktık çarşıya annem terzi olduğu için tuhafiyeden bir şeyler alması gerekiyor, bende uslu çocuk profiline bürünüp kendime bir şeyler aldırma peşindeyim. Bilen bilir Antalya Güllük’te Selekler isimli bir İşhanı var oraya gittik. Tuhafiye dükkânlara girip çıkıyoruz. Ben de sağa sola bakınarak geziyorum. Müzik aletleri, kaset, cd satan bir dükkânı gözüme kestirdim, anneme birkaç çocuk nazı yaparak içeri girdik. Raflara bakınıyoruz, birkaç dakika raflarla bakıştıktan sonra Manga’nın kasetini gördüm. Zihnimde sevinç çığlıkları atıyorum, dükkân sahibi amcaya sarılmak istiyorum. Hemen anneme yalvarmaya başladım kaseti alalım diye. Anne bunu alalım senden başka bir şey istemeyeceğim, uslu bir çocuk olacağım diye haykırıyorum.

Normal şartlarda onu alamamamız gerekiyordu ama annem kıyamadı bana.(hala kıyamıyor) Kaseti alıp dükkândan çıktık. Kaseti alınca sevinçten çarşıda gördüğüm her insan sarılmak istiyorum, etrafa gülücükler dağıtıyorum. Bir an önce eve gidip, kaseti radyoya takıp dinlemek için can atıyorum.

Annemin de ihtiyaçlarını alıp eve gittik. Ayakkabılarımı kapı da sağa sola fırlatıp radyonun başına koştum. Kaseti taktım ve sesler yükselmeye başladı. Albümün tanıtım broşüründen ‘bir kadın çizeceksinin kaçıncı şarkı olduğunu buldum. O efsane ritim kulaklarımdan içeri süzülmeye başladı. Son ses açtım radyoyu, sevinçten çıldırıyorum, Annemin ‘’sesi kıssana çocuğum’’ sözlerini duyuyorum ama umursamıyorum. Dünyanın en mutlu çocuğum o an.

Bağıra bağıra ‘’bir kadın çizeceksin’’ söylüyorum. Günlerce, haftalarca okuldan gelir gelmez bağıra bağıra ‘’bir kadın çizeceksin’’ söyledim.

Aradan on üç yıl geçti. Manga artık ‘‘’bir kadın çizeceksin’’ gibi şarkılar yapmıyor. Ben de kimseye gülücük dağıtmıyorum. Uslu bir çocuk zaten olamadım. Annemi aradan geçen zaman da çok defa üzdüm.

Bir kadın çizdim. Sadece çizgileri kaldı. Muhtemelen benden nefret ediyor. Nefret etmesini gerektirecek bir durum yoktu ama onun bana besleyeceği her duyguya razıydım. Kendisi şuan nerede ve ne yapıyor bilmiyorum. ‘’Benden uzak dur’’ demişti kadife sesiyle. Dediğini yaptım. Uzak durdum.

Kırmızı saçlı kıza selam olsun.

Uzağındayım.

Bu yazıdan haberi yok.

Siz de söylemeyin.

Aramızda kalsın

Nisan, 2018