Hadi el birliğiyle yok edelim kötülükleri.

Herkes birbirinin elini tutsun, dostça kardeşçe.

Kibirlenmeyelim birbirimize karşı. Yolda sokakta karşılaştığımızda selamlaşalım ayak üstü bile olsa, hal hatır soralım.

Komşu oturmalarına gidelim. Karşılıklı çaylar içerken birbirimizin açıklarını aramadan. O onu yapmış, bu bunu yapmış peşinde olmayalım.

Güler yüz eksik olmasın hayatımızdan. Hasta ziyaretlerine gidelim mesela. Özel günlerde bayramlarda mesaj atma yerine telefonlaşalım. Tatillere gideceğimize bayramlarda bayramları bayram gibi yaşayalım.

Bir çok şey yapalım daha. Mesela sigara paketi bitince buruşturup sokağa atmayalım. Parklarda çekirdek çitleyip etrafı tepeleme kabukla doldurmayalım. Piknik alanları dönüşümüzde çöplük alan haline getirmeyelim.

Trafikte insanı deli edercesine korna çalmayalım. Camdan öndeki arabaya küfürlü konuşmayalım. Sokaktan arabayla geçerken müziği son ses açıp mahalleliyi rahatsız etmeyelim. Olur ya bir anne bebeğini zorla yeni uyutmuş olabilir. Belkide gece mesaiden dönenler evlerinde sessizliğe ihtiyaçları olamaz mı? Belki bir hasta vardır evde.

Sokak aralarında top oynayan çocukların kırdığı camlara kızmayalım. Bizde o dönemden geçmedik mi? Keşke kırılan sadece cam olsa. Ya kalplerimiz.

Her çocuk kendi çocuğumuz gibi olsa. Onlara zarar verebilir miyiz.

Aklımızı başımıza devşirsek. Hatırlasak kaybettiğimiz insanlığımızı. Af edici olsak hataları. Kin yerine sevgi eksek yüreklerimize.

Çünkü dün geçti. Bugünü yaşıyoruz. Yarından ne haber. Her bugün yarına meçhul.

Fatma çiçek
29 haziran 2019