Ejder Krizi 2

• 26 Haziran 2019 Çarşamba 13:12:55

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Genç Abel aklı başına geldiği andan itibaren babasının kahramanlık hikayeleriyle büyütüldü. Abelin hedefi babası gibi olmak hatta babasını geçip ebedi kış krallığından hiç görmediği babasının intikamını almaktı artık. Aynı zamanda annesinin de intikamını almak istiyordu çünkü annesi babasının hikayelerini anlatırken çok mutlu gözüküyordu. Ancak hikayeler bitip de gece yatağına çekildiğinde duyduğu ağlama sesleri de annesine aitti.
Annesinin babasını ne kadar sevdiğini ilk anladığında bu hiç görmediği baba denen adama kıl olmuştu Abel . Romamiya Abele babasının kahramanlıklarını anlattıkça, kıskançlığı önce hayranlığa sonrada sevgiye döndü.

Abel intikam ve sevgi arasında büyürken annesinden okuma yazma,dil,edebiyat,tarih,kültür dersleri aldı soyunun kraliyete dayandığını biliyordu. Ancak ebedi kış krallığını yok edene kadar bunu gizlemeliydi yoksa suikast de uğramak an meselesiydi. Hem annesi hem onun için.
Kılıç ve ata binme gibi eğitimleri ise ölene kadar prenses Romamiya’nın yanında olmaya yemin etmiş olan Darkness’den alıyordu. Darknesin gerçek adını asla duymamıştı. Bir kadın olmasına rağmen onları koruyan hep Darknesdi.
Ancak on yedi yaşına gelip de darknesi alt ettiği gün evden ayrılması gerekeceğini kim bilebilir di.
Yaşadıkları kasabada herkes onları tanıyordu ve onların soylu olduğunu bilmeden dahi Romamiya ya iyilik severliği yüzünden prenses veyahut azize diyorlardı. Darknes ise kasabaya her haydut saldırısında ön saflarda durduğu için neredeyse kasaba şefiyle aynı pozisyon da idi.

Abelin Darknesi yendiği günün akşamı evlerinde küçük bir ziyafet vardı. Annesi hiç giymediği mavi elbisesini giyip en güzel gülüşünü takınmıştı. Darknes bile giydiği beyaz elbise ile çok tatlı bir kadın olmuştu. Elbette Abel ona takılmayı ihmal etmedi.
- Anne Darknes teyzem senden bile güzel olmuş baksana şuna. Aslında sürekli elinde kılıçla gezmese çoktan bir soylunun gönlünü çalardı.
Kızaran kızardıkça daha da utanan ve kızan Darknes
- Küçük efendi beni bir kere yendiniz diye ise bu özgüven sizi kucağıma yatırıp bir güzel pataklaya bilirim isterseniz
- Hadi ama Darknes teyze beni artık yenemezsin artık senin dinlenmen gerek. Seni yediğime göre bu evi annemi ve seni artık ben koruyacağım sen sadece koca bulmaya bak.
- Seni velet sana gösteririm ben. Darknesin kollarının altında gıdıklanarak ezilen Abel çok mutluydu çünkü annesi gerçekten mutluluk ile onları izliyordu.
İkisinin boğuşmasını bitiren Romamiya’nın sesi oldu
- Yeter hadi çocuklar yemeğe
- Ben artık çocuk değilim anne
- Sus sen çocuksun daha değil mi prensesim

Üçlü neşeli kahkahalar içinde masaya oturdu . Masada nadir olarak var tavşan yahnisi, yumurtalı ekmek, etli çöreğe yumulan Abel annesi ve Darknesin sevgiyle onu izlediğin den habersizdi.
Darknes gülerek
- Hey velet boğulacaksın arada su iç. Yemek masasında boğulan kahraman olarak mı tarihe geçeceksin
- Ihhh hhh hhh
Abelin çıkardığı anlamsız ses bütünü sonrası Romamiya konuşmaya başladı
- Abel iki gün sonra buradan krallığın başkentine bir kafile kalkacak
- Bize ne bundan anne
- Sözümü kesme de dinle o kafileyle birlikte senide kurt krallığının başkentine göndereceğim. Orada şövalye okuluna gireceksin. Sınavlarını geçeceğine eminim aldığın eğitimle
Buradan ayrılacak olmak Abelin gözleri büyüdü sert bir ses tonuyla
- Beni kovuyor musun anne bu ne demek
- Aptal çocuk hangi anne oğlunu kovar. Verdiğimiz sözleri unuttun mu baban ben ebedi kış krallığının zulmü altında ezilen halkımız. Seni kendi rahatım için mi büyüttüm zannediyorsun sadece.
Gerçek karşısında ezilen Abel sessizleşirken Darknes başını okşadı
- Biliyor musun Darknesi daha önce bir erkek daha yendi
Yeni bir şey öğreniyor olmanın verdiği heyecan ile kendine gelen Abel dikkatlice konuşmayı dinlemeye başladı .

İstediği etkinin oluştuğunu gören Romamiya
- Baban yağmur generali Noah zaten onu yenmeseydi muhtemelen baban falan olamazdı
Darknes yıllar önceki yenilginin hüznü ile başını eğdi
Onun mahcubiyetini fark eden Romamiya
- Üzülme Darknes ben yaşadıklarımdan pişman değilim zaten orada o
değil de başkası olsaydı ikimizde ölmüş olurduk
- Haklısınız prensesim
- Neyse Abel beni iyi dinle bu ilk görevin başkente gidip o okula kanul edileceksin ve o okuldan birincilikle mezun olup. Kurt krallığı sarayının gözüne gireceksin. Tahminlerim doğru ise yakında kurt krallığında. Soylular krala karşı isyan edebilir çünkü kral avam soylu ayrımı yapmıyor. Buda soyluların işine gelmiyor. Kralı canın pahasına koruyacaksın eğer bu isyanı başarılı şekilde atlatırsa krallık sen babandan daha genç yaşta bir general olabilirsin.
- Merak etme anne bunu yapacağım
- Hafife alma bunu o okulda soylu çocukları olacak seni kızdıracak hatta sana saldıracaklar. Onları bir güzel pataklama hakkın var ama kimse görmez iken. Herkesin içinde tamamen normal olacaksın söz mü
- Söz anne

Gece birkaç hikaye gülüş ve kahkaha ile biterken. Uyuya kalmış olan Abeli izleyen Romamiya,Darknese bakarak
- Sence başaracak mı
- Elbette o senin ve Noah’ın oğlu hadi sizi geçtim sonuçta onu ben eğittim ve o çocuğun azmi inanılmaz.

Romamiya rüyasında Noah ile oğlunu kılıç çarpıştırırken gördü mutlu oldu. Oysa bunun bir kehanet olabileceğinden bîhaberdi.
Zaten ne fark eder di kaybettiği Noah’ın yerine daha iyisini yetiştirmişti. En azından bir işe başlamadan düşünebilen bir Noah düşünemeyenden daha iyiydi. Bu sayede masum insanlar zarar görmeye bilirdi. Tabi bunun da bir temenniden ibaret olduğunu biliyordu

İki gün sonra Abel kasabadan ayrılırken salt iki kadın değil bir çok insan ağlıyordu.

Genç efendi bizim gururumuz en büyük olup bize geri dön fakir bir kasaba tüm umudunu bu çocuğa yüklemişti.

Romamiya bu sefer mutluluktan ağlıyordu .

Son at arabası uzaklaşırken Abel avazı çıktığı kadar kasabaya doğru bağırdı
- Anne Darknes teyze kasabada ki herkes kimsenin yüzünü kara çıkarmadan en büyük olup buraya döneceğim.

O sırada ebedi kış krallığında taç giyme töreni yapılıyordu. Soylular hep bir ağızdan
- Çok yaşa kral Timothy çok yaşa her daim zafere taşı bizi....