0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
738
Okunma
Hani,
Kuş sesleri kalır ama,
Kırlangıçlar gider.
Bahar kalır belki ama,
Papatyalar biter.
Kış gelir sonra ama
Zaman geçer.
Günler geçer.
Aylar geçer.
Ve hepsi tekrar tekrar yine gelir.
İşte öyle,
Sende gel her zaman...
Mesela,
Gitmiş olsan bile.
Ayda bir gelecek gibi mektup gönder bana. Yahut,
Sesini demle çayımın yanına.
Ne bilim,
Senden gelen bir şeyi okurken yahut dinlerken,
O tek şekeri atıp karıştırmaya zamanım olmasın...
Zaman bile dalga geçsin benimle.
Seninle sensiz geçen her anda...
Sanırım!
Zamanı geldi.
Yine gidiyor kırlangıçlar.
Yine geçiyor hayat.
Bakalım,
Kim kalacak zamanın durağında?
Sen mi?
Ben mi?
Yoksa arda kalanlarmı???
Mutlu Akça
