ÖGRETMENLER GÜNÜ

• 3 Haziran 2019 Pazartesi 22:02:49

Taş mektep de başladı ilk eğitim yıllarım.
Bursa’nın Orhaneli ilçesinde Orhaneli’ye neredeyse kuş bakışı ve geniş bir alanda yer almaktaydı Taş Mektep.

24.Kasım öğretmenler gününde okulu yıllar sonra ziyaret etme fırsatını buldum.

Şöyle ki:
Orhaneli’den orta okul birinci sınıf sömestre tatilinde ayrılıp Almanya’ya gitmiştim.Tabi ailecek.

Seneler geçmişti okulumu görmeyeli.
24.Kasım öğretmenler günü vesile olmuştu.

Şimdi hala hazır 15 senedir Orhaneli ’nin Belediye Başkanlığını sürdüren ayrıca okul arkadaşım olan Sayın İrfan Tatlıoğlu’nun büyük bir çaba sarf ederek düzenlediği etkinlikte o dönem ne kadar öğretmen ve öğrenci varsa Orhaneli’de bir araya geldik.

44 sene sonra öğretmenlerimi ve okul arkadaşlarımı görmenin heyecanını anlatacak kelime bulamıyorum.Öyle mutlu olmuştum ki kaç kere gözlerim dolmuştu.
Herkes mutluydu.

Öğretmenler teker teker okulun bahçesindeki kürsüde kısa, kısa konuşmalar yapmıştı.

Bol, bol fotoğraflar çekildik.
Ders ziliyle sınıflara girip sıralarda yerimizi aldık.
Pür dikkat öğretmenlerimin konuşmalarını dinledim.

Bizler birer yetişkin olmuş onlarsa biraz yaşlansalar da dimdik ayaktaydılar.

Paydos zili çalınca neşe içinde hep bir arada yemekler yendi.

Sayın İrfan Tatlıoğlu öğretmenlere plaket ve çeşitli hediyeler takdim ettirdi bizlere o günün anısı olarak.
Bana din dersi öğretmenim Üzeyir Veli düşmüştü.
Plaketini verme onurunu yaşadım.

Çaylarımızı içip tahsis edilen araçlarla Taş Mektep yolunu tuttuk.
Sınıf sınıf gezdik.

Okulda teneffüs zili çaldığında koştura koştura kendimizi okul bahçesine attığımız gözümün önüne geldi.

Bir çok şeyi hatırlamaya çalışsam da seneler geçmişti.

Taş Mektep bugün hala hazırda bütün ihtişamıyla ayakta duruyordu.

Sn Tatlıoğlu okulu baştan aşağı tadilat yaptırmış ve en ufak ayrıntısına kadar orjinalliğinden hiç bir şey bozulmamıştı Taş Mektepte.
Lakin Taş Mektep artık okul olarak değil de toplantı faaliyetlerinde kullanılıyormuş.

Karış karış gezdik okulu.
Duvarlarda çok eski dönem fotoğraflar vardı.
Okulun içi her bir köşesi pırıl pırıldı.
Hepimiz neşe içindeydik.Okula veda zamanı gelmiş hüzünle ayrılmıştık.

Bu sefer Orhaneli’nin on üç km. mesafesinde olan tabiat parkı Sadağı Kanyonuna doğru yola çıktık.
Doğduğum yerler diye söylemiyorum lakin herkesin gidip görmesini tavsiye ediyorum.
Heybetli kayalıklar arasında dere kenarında adeta küçük bir cennet.
Sonbahardan çok yazın görülmeye değer bir yer olarak hafızama yerleşmişti.

Tabiki orayı yine yaptıran Sayın Tatlıoğlu.

Tabiatın kucağında tertemiz oksijeni ciğerlerimize çeke çeke çaylarımızı yudumladık.

Güzel anılar paylaşıp mutlu bir şekilde ilçeye geri döndük.

Akşam yemeğinden sonra bu etkinlikten hem mutlu hem hüzünlü bir şekilde Bursa’da yaşayanlar evlerinin yolunu tutarken öğretmenler o gece misafirliklerine devam ettiler.
Telefonlar alınıp irtibatı kesmemek üzere veda ettik.

Bu buluşmadan kendi adıma çıkardığım pay vefa örneği oldu.
Uzak yakın demeyip dostlarımızı arkadaşlarımızı arayıp soralım.
Dostuklarımız baki kalması dileğiyle.

44 sene sonra böyle bir buluşma projesine imzasını atan ve bizleri en iyi şekilde ağırlayıp ekibiyle birlikte her türlü misafirperverliğini ortaya koyan okul arkadaşım İrfan’a kendi adıma tekrar teşekkür ederim.

Fatma Çiçek