Bu gün köyde kamyon yok.
Babamla yürüyerek Bayburt’a gidiyoruz.
Köyümüzle şehir arası yaklaşık 20 km.
Normal yürüyüşle 4 saatte şehre gidiyoruz.
Pazartesi günü Bayburt’un pazarı.
Bizim köyden iki köy ilerisine kamyon giderek zahire , eşya ,küçükbaş hayvanlarla
şehire gidecekleri kamyonun kasasına doldurur bizim köye gelir.
Bizim köyden yüklenecek malzemeleri ve insanları alarak balık istifi şehire götürürdü.
Toz toprak içinde kamyon kasasında şehire gitmenin ayrı bir forsu vardı.
Şehire gitmenin ücreti 1 TL idi.
Ortaokula gidip, kayıt için neler gerektiğini öğrendik.
Meydan caminin yanında üç ayaklı , körüklü makine ile resim çeken fotoğrafçı vardı.
Beni bir sandalyenin üstüne oturttu.
Arkamdaki duvarda siyah bir bez asılıydı.
Başımı öne yana düzelterek
-Hiç kıpırdama dedi.
Makinenin dürbününe gözünü dayayıp bir şeyler yaptı.
Objektifi rayı üzerinde ileri geri götürüp ayarladı.
Objektifin kapağını açıp biraz bekledi ve tekrar kapadı.
Makinanın yanından sarkan siyah bezin içine kolunu sokarak bir şeyler yaptı.
Makinenin orta kısmından su içerisinden sim siyah bir fotoğraf çıkardı.
Bu kağıdı objektifin karşısında dik duran zemine yapıştırıp ayarları yaptı.
Objektifin kapağını tekrar açıp kapadı.
Kolunu siyah beze sokarak bir şeyler yaptı.
Çekmeceli suyun içinden birbirine yapışık dört fotoğraflı kağıdı çıkardı.
Makasla tek tek keserek bir bezin üzerinde kurumasını bekledi.
Ve bana tıpa tıp benzeyen siyah beyaz vesikalık fotoğrafım hazırdı.
Zaman hayli geçti .
Acıkmıştık.
Babamın tanıdığı bir lokantaya gittik.
Girişte , camın arkasında kaplarda bir sürü yemek var.
Çoğunun adlarını bilmiyorum.
Babam yiyeceklerinin siparişini verdi.
Bana ne yiyeceğimi sordu.
Teze fasulye dedim.
Garson yemeklerimizi tek elle dökmeden getirdi.
Bu fasulye annemizin pişirdiği fasulyeye hiç benzemiyordu.
Bahçemizde yetiştirdiğimiz fasulyeyi yerken ağzıma kılçık gelince çok kızardım.
Bunun içinde kuzu eti var, domates var , salça var.
Üstelik fasulyeler de kılçıksız.
Bir tabağı bir solukta yedim.
Başka ne yersin diye sordu babam.
Aynısından bir daha dedim.
O lokantayı ve tadı hâlâ damağımda olan o taze fasulyeyi hiç unutamam...