" Herşey idim, hiçbir şeye değmezmiş" der optimus. Yada " Ruhun, çektiği acılardan ibaretmiş " diyen hayyam. Aynı hayyam " Herkese sevgi beslemek, kimseyle yakınlaşmamak.." da der. Ve üstad , kitaba şöyle başlar ; " Bugün size bu satırları duygusal bir ihtiyaçtan ötürü, sizinle karşılıklı konuşabilmek için yanıp tutuştuğum için yazıyorum. Kolayca tahmin edebileceğiniz gibi, söyleyecek hiçbir şeyim yok. Dipsiz bir bunalımdayım bugün - hepsi bu. Sözlerimin saçmalıģı halime tercüman olsun.

Asla bir geleceğe sahip olmamış olduğum günlerden birindeyim. Karşımda yalnızca, bir sıkıntı duvarıyla kuşatılmış, taş kesilmiş bir "şimdi" var. Irmağın karşı kıyısı, karşıda bulunduğuna göre, asla bu taraftaki kıyı değil; Çektiğim acıların tek nedeni de bu.Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ıstırap vemez olduğu limana varmayacak, herşeyi unutabileceğimiz bir rıhtımda yok. Üstünden çok zaman geçti bunların, ama benim hüznüm hepsinden eski.

Ruhum bu haldeyken, hayatın hırpaladığı dertli bir çocuk olduğumu bedenimin tüm bilinciyle hissediyorum. Bir köşeye atılmışım, oyunlar oynayan başka çocukların seslerini duyuyorum . Dalga geçer gibi verdikleri kırık, teneke oyuncağı sımsıkı kavrıyorum. Bugün 14 mayıs, saat akşam dokuzu on geçe, hayatımın bütün tadı, bütün değeri işte bundan ibaret.

Tutsaklığımın sessiz pencerelerinden gördüğüm bahçede bütün salıncaklar dalların üzerinden aşırtılmış, şimdi öylece sarkıyor ; en tepeye dolanmışlar, yani, firar ettiğimi düşleyecek olsam, zamanı aşmak için güvenebileceğim salıncaklarım bile yok. Şuan edebiyatı bir kenara bırakacak olursak, ruh halim aşağı yukarı böyle işte. Denizci' deki karakterlerden biri gibiyim, gözlerim ağlamayı düşünmekten yanıyor. Hayat fısır fısır, yudum yudum , dura dura canımı yakıyor. Tüm bunlar, cildi şimdiden dağılmaya yüz tutmuş bir kitaba küçücük harflerle basılmış.
Bu satırları size değilde bir başkasına yazıyor olsaydım, dostum, mektubumun samimiyetine, aralarında isterikçe bir bağ olan bunca şeyin, hayatım olarak hissettiğim şeyden bir anda , kendiliğinden fışkırıverdiğine yemin ersem zor inanırlardı. Ama siz, bu sahnelenmesi imkansız trajedinin burası ve şimdi ile ağzına kadar dolu, elle tutulur bir gerçeklik olduğunu , yapraklar nasıl yeşerirse, bunun da benim ruhumda öyle cereyan etriğini anlayabilirsiniz.

Prens, işte bu yüzden hiç saltanat süremedi. Saçma sapan bir cümle bu. Ne var ki saçma cümleler, insanda hüngür hüngür ağlama isteği uyandırabilirmiş meğer..

Tam olarak delilik sayılmaz bu hâlim, ama delirenler herhalde kendilerine acı veren şeye teslim oluyordur, ruhunda ki sarsıntılardan yavaş yavaş zevk almayı öğreniyordur - hissettiklerimde buna pek uzak sayılmaz doğrusu - "

Aklımdan hayat geçti, yazınızı okuduktan sonra. Kitaplar, sigara, hisler ve sahte - gerçekler, yani bütün hayatı okudum yazınızla beraber. Ben hićbir yerden heryeri görebiliyorum- diye bir sözüm var, öyle işte. Bilgili olduğunuz , sapına kadar gerçek, ve bu yüzden hem bilgili beden, hemde acıyla eğlenebilen zekânız, oldukça etkileyici.

İyinin tonlarında size uygun iyi akşamlar dilerim Fransız..

Duman duman güzel olmuş elinize sağlık şair saygılarımla

Sigara sağlığa zararlıdır.
Bir iki kez içtim arkadaş ortamında.

Duman 6 olmayalım.

Selâmlar..

İstediğini yapabildiğin sürece mutlusundur diye düşünüyorum, mutluluk için sigara şart tabi ki
,)


Sevgiyle kal

sonu var her mutluluğun her oyunun...
sevgiler:)

Sonu yok hiç birșeyin...