SU DAMLASIYIM

• 14 Mayıs 2019 Salı 21:51:10

SU DAMLASIYIM

Ben, ırmakları, gölleri, denizleri meydana getiren sayısız su damlalarından sadece bir tanesiyim. Marmara Denizi’inde dalgalarla ve akıntılarla bir o kıyıya, bir bu kıyıya gidiyorum. Bu çok hoşuma gidiyor. Bir Haliç’te oluyorum, bir Kız Kulesi’nin kıyısını ıslatıyorum. Bazen adalarda, bazen Yalova kıyılarında buluyorum kendimi. Anlayacağınız bu durumdan çok memnunum. Hatta Mudanya ve Erdek plajlarındaki kızgın kumları ıslattığım oluyor. Bazen Tekirdağ sahillerinde kıyıdaki taşları yalıyorum.
Bir gün havalar öyle ısındı ki; benim gibi milyonlarca su damlası ısının etkisiyle buharlaşmaya başladı. Sıra bana gelir miydi acaba, diye düşünürken ben de genleşmeye, hafiflemeye, hafifledikçe yükselmeye başladım. Arkadaşlarımla birlikte yükseldikçe yükseldik. Öyle yükseldik ki; artık İstanbul ve Marmara Denizi görünmez oldu.
Durum yukarıda bu şekilde devam etmedi. Üşümeye başladım. Üşüdükçe yoğunlaştım ve su damlası oldum. Daha sonra titremeye başladım ve bir kar tanesi oldum. Gök yüzü ağırlığımızı taşıyamaz olunca yavaş yavaş aşağıya doğru inmeye başladık. Gök yüzü milyonlarca kar tanesiyle doldu. Her birimizin şekli farklı ve asla birbirimize dokunmadan alçaldıkça alçaldık. Yüksekçe bir dağ belirdi aşağılarda. Bu duruma üzüldüm. Marmara Denizi’ni ve İstanbul’u bir daha göremeyecek miydim acaba? Nasıl olurdu bu? Oysa ben Marmara Denizi’ne gitmek istiyordum. Neyse yer yüzü iyice belirdi ve en yüksek dağın tepesine indik arkadaşlarımızla.
Kartepe adı verilen bu dağda kayakçılar vardı. Sevimli çocuklar üzerimizde kayıyor, kar topu oynuyor, kardan adam yapıyorlardı. Onları böyle mutlu görünce ben de çok mutlu oldum.
Yaklaşık bir ay kadar burada kar olarak kaldım. Havalar ısınınca aşağılardan zirveye doğru hepimiz eridik ve bir derede hızla ilerledik. Gide gide nereye mi gittik? Marmara Denizi’ne tabi. Dalgalarla dansım başladı.
Böyle bir anıyla kafanı şişirdim belki ama yazarak rahatlıyorum işte ne yapayım. Kusura bakma. Yine de benim anımı okuduğun için çok ama çok teşekkür ederim. Unutma Sevinçler paylaşıldıkça çoğalır, hüzünler paylaşıldıkça azalır. Şu an nasıl mutluyum anlatamam. hoşça kal akıllı çocuk.
İSMAİL MALATYA