MUTLULUK

• 14 Mayıs 2019 Salı 10:22:21

Yine yazı kendiliğinden dile geliyor. Sadece bana kalemle defteri buluşturma görevi veriyor. Ne yazacak, kimleri yada neyi anlatacak bilmiyorum. Sadece akışına bırakıyorum, hangi harf hangi harfle, hangi cümle ile noktalanacak bende merak ediyorum.
İcinden mutluluk geçiyor Ve oyle dile geliyor bu kez kalem. Bir cocuk kadar masum, okyanus kadar derin, mavi gibi ferah, yeşil gibi doğal, yarınlar kadar belirsiz,dün gibi geçmiş ama unutulmayan vede bugün gibi yaşanan yaşanacak bir mutluluk varmı? Bence biliyormusunuz bunların hepsini yaşatan bir bam teli var bir yerlerde.Hüznün en karanlık halini yansıtmaksızın, mutluluğu yaşatacak bir hal var bir yerlerde biliyorum. Sadece karşımıza çıkması biraz zaman alıyor o kadar. Sabretmekten yoruluyoruz.Ama öylesi bi anda geliyor ki,çöle düşen ilk yağmur damlası gibi içimize damlıyor mutluluk. Tüm kabusları silip, yerine umutlu hayaller çizmek adına, silgi kalem olup geliveriyor mutluluk. Öylesi kışın ayazında geliyor ki,bulutların arkasında gizlenip bi anda ortaya çıkan güneş gibi ısıtıp gülümsetir bizi. Yeni doğmuşçasına, hayata gözlerimizi yeni açmışçasına neşe,şaşkınlık vede varlık getirir mutluluk. Halbuki çok geç kaldığını düşünen biz, şimdi iyiki varsın diyebiliriz. Adının, ne olduğunun, kim ve nerden geldiğinin önemi yok aslında. Sadece bu bize sunulan mutluluğun, bu rüyanın bizde sınırsızca kalmasını nasıl sağlayabiliriz onun önemi var. Birde ne tuhaftir ki,cevabını ne gelen kişi nede gelinen kişi bilir ama neden bu kadar geç kaldın? diye sorarız işte.Halbuki bırak cevapsız kalsın o soru, bırakalım sormayı cevabı olmayanları. Bir çocuktaki masumiyet gibi, annesini yıllar sonra bulan birisi gibi sarılalım mutluluğa. Yarının belirsizliği ile kucaklayalım. Ama bugünün gerçekliği ile yasayalım. Sorgulamadan hatta boğmadan sevelim mutluluğu. Serbest olsun,dolsun benliğimize vede içsin kana kana bizi. Yani tadına varalım mutluluk denenin tadını çıkaralım.
Arayıp bulamadığımız mutluluk varya , hiç beklemediğimiz anda gelir. Bırakalım kalsın demlensin yüreğimizde. O mutluluğu gülüşü ile, bakışı ile, duruşu ile hatta kokusundaki huzur ile içimize cekerek yasamak gerek. Korkmadan bırakalım yaşasın,acısı ile tatlısı ile bizimle var ,bizimle hiç olsun. Hem hayattan mutluluk istiyorsak o mutluluğu öyle bi göstermeliyiz ki; Geçmişimiz bile hüznün aslında bize yakışmadığını görüp, utanmalı. Gelen mutluluğa öyle sarılmalıyız ki bizden gitse bile yinede bizdeymisçesine yaşamalıyız.Yani hiç gitmemiş,her daim son nefesimizde bile bizde bütün kalmalı....

~İP€K KA£KAN~