AY ABLA! BİZE GÖZ KIRPIYOR

Ahmet AYAZ
Gaziantep Güneş Gazetesi 14 Mayıs 2019
……………………………………………..

Saygıdeğer okurlarım; Bugün burada biraz eğitimden, öğretimden ve okumaktan söz etmek istedim. Biraz da, aile kültüründen. Dilerim bu esprili yazdıklarım sizlere baş ağrısı olmaz.
1996 tarihinde kızım Emine Erciyes Üniversitesi işletme bölümünü, Elvan ise Hacettepe Üniversitesi Çocuk Gelişimi ve eğitimini kazanmışlardı. Bunların kazandıkları okula kayıtlarını yaptırmak için önce Ankaraya gitmiştik. Daha sonrada Erciyes Üniversitesine gitmeyi planlıyorduk. Ankarada otogarda dolaşırken kulaklarıma bir ses geldi. “Ay abla bize göz kırpırıyor, gülücükler atıyor baksana. Neden bakmıyorsun abla?” diye. Ben bir heyecanla seslendim. “Kim göz kırpıyor? Kim gülücükler atıyor? Kızım, Sen delirdin mi? Dediğimde, “Baba baksana camdan içeri” diye bana kitapçı dükkanını gösterdi. Ben baktığımda hiç bir şey göremiyordum. Ben hiç bir şey göremiyorum kızım dediğimde de, bana kitapçı dükkanındaki vitrinde Final Dergisini gösterdi. Ne güzel yeni sayıları çıkmış dedi. Ayrıca:
“Baba bizi buraya Final dergileri getirdi. Annem Gaziantep deki kitapçılardan Final dergilerinin her sayılarını, her ay alıp, senden gizlice bize getiriyordu, biz de Final Dergilerini okuyarak Üniversite sınavına hazırlanıyorduk. İşte Annem ile Final Dergisi sayesinde bugün buradayız. İnşallah okulumuzu da bitirip helal ekmek parasını kazanarak görevimize başlayacağız” Dedi.
Hakikaten de okullarını bitirdiler, iş sınavlarını başarı ile kazanıp görevlerine başladılar. Ben eşim Selvi Bozgeyik Ayaz’a bu olayı sorduğumda, bana şu cevabı verdi. “Ahmet sen tek maaşlı bir memursun. Geçen yıl yavrularımızın ikisi de üniversiteyi kazandı. Sen de bir tıp fakültesi dedin, bir hukuk fakültesi dedin, bin bir türlü bahaneyle çocuklarımızı parasızlıktan üniversiteye gönderemedik. Bunları dershaneye göndermeye parayı nereden bulup, nasıl temin edebilirdin? Ben de bilgi tazelemek maksadı ile kızlarıma Final Dergilerinin her sayılarını alıp, getirdim. Çocuklarımıza ders çalıştırarak, üniversiteye hazırlanmalarını planladım ve kızlarımla bu planı uyguladık, Yüce Allah da emeğimizin karşılığını verdi” Dedi.
Saygıdeğer okurlarım, bu yazıyı niçin yazdım? Sakın ha, aklınıza övünmek, veya hava atmak diye bir şey gelmesin. Çünkü övünecek, hava atacak hiç bir şey yoktur. Nice arkadaşlarımızın çocukları okuyarak, doktor, hakim, avukat vs. oluyor. Ben ve çocuklarım, onların yanında bir hiçiz. Ama, dilerim torunlarım da olur inşallah. Bu yazıyı yıllardır içimde sakladığım FİNAL DERGİSİ’nin ve eşimin tatlı bir hatırası olarak yazdım ve geleceğin gençlerine ışık tutmak amacı ile, öyküleştirdim. Bir de bu yazının temelinde, zaten bir öykü kokusu var. Dikkat ederseniz farkına varırsınız. Yüce Allah içimizi güzel anılarla, güzel hatıralar ile süslesin diye dua ediyorum. Ayrıca, Allah hepimizin iyi dileklerini kabul etsin diyorum